อ่านแล้วซึ้งนะครับ ก็เลยคัดลอกมาให้อ่านกัน
ดิฉันเป็นคนไทยคนหนึ่งที่มาเรียนอยู่อเมริกาค่ะได้ติดตามข่าวคลื่นยักษ์ถล่มทางใต้ตลอด ด้วยความเศร้าสลดกับสิ่งที่เกิดขึ้น แต่ต้องทำใจค่ะ
ว่านี่มันคือภัยธรรมชาติ ก่อนอื่นขอแสดงความเสียใจกับผู้ที่สูญเสีย ไม่ว่าจะเป็นบ้าน ทรัพย์สิน โดยเฉพาะอย่างยิ่งท่านที่สูญเสียคนที่รักไป
> > > ดิฉันได้ดูข่าวทางนี้ ไม่ว่าจะเป็น FOX หรือ ABC Newsชาวต่างชาติทุกคนกล่าวเป็นเสียงเดียวกันค่ะว่าคนไทยมีความใจประเสริฐมากๆ จนดิฉันอดไม่ได้ค่ะที่จะตั้งกระทู้นี้ขึ้นมา
�������� เพื่อบอกให้เพื่อนๆหรือประชาชนคนไทยทุกคน ที่ได้ช่วยเหลือผู้ประสบภัยได้รับทราบ
> > > พวกเขาบอกว่า ถึงแม้จะเศร้ากับเหตุการณ์นี้แต่ก็ดีใจที่มาประสบเหตุการณ์นี้ที่เมืองไทยเพราะถ้าพวกเขาเกิดไปติดที่ประเทศอื่น อาจจะไม่ได้รับการช่วยเหลือที่มากมายล้นหลามอย่างนี้
> > > มีฝรั่งอยู่คนหนึ่งค่ะบอกว่าได้วิ่งหนีคลื่นมากับนักท่องเที่ยวชาวต่างชาติและคนไทยคนอื่นๆตัวเค้าเองขึ้นไปยืนอยู่ข้างบนได้แล้วและเห็นคนไทยคนหนึ่งที่วิ่งขึ้นมาด้วยกันกำลังพยายามเอื้อม
มือไปคว้า ดึงลูกชาย อายุประมาน 10-12เห็นจะได้ ให้ขึ้นมาให้ได้
> > > แต่คลื่นก็ซัดลงมาทำให้ลูกชายของเธอหลุดมือและถูกดูดกลับไปทางทะเลต่อหน้าต่อตา
> > > ..แน่นอนค่ะเค้าบอกว่า ผู้หญิงคนนั้นกรีดร้องแทบเสียสติ แต่ฝรั่งคนนี้ก็เข้าไปปลอบค่ะ ว่าหลุดจากตรงนี้แต่ไม่ได้หมายความว่าเขาจะตาย อาจมีคนช่วยเค้าไว้ได้
> > > สักพักหนึ่งผู้หญิงคนนี้ก็สงบลง และหันไปช่วยนักท่องเที่ยวคนอื่นๆค่ะ ที่บางคนบาดเจ็บหรือบางคนกำลังปีนขึ้นมาก่อนที่คลื่นระลอก 2 จะมา
> > > ฝรั่งคนนี้นั่งมองเธออย่างประหลาดใจ ที่เธอช่วยเหลือคนอื่นอย่างทุ่มเทมากๆ จนเขาบอกเธอว่าพักก่อนเถอะ แต่ผู้หญิงคนนี้บอกว่า ไม่หรอก
คนบาดเจ็บมีเพิ่มมากขึ้นตลอดเวลาแล้วเธอก็ถามฝรั่งคนนี้กลับว่า แล้วคุณล่ะบาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่า
> > > แน่นอนค่ะ เขาเล่าว่า เขาถึงกับตะลึง พูดไม่ออกในใจรู้สึกพองโต ไม่คิดเลยว่าคำพูดนี้จะออกมาจากปากของผู้หญิงไทยตัวเล็กๆที่พึ่งพรากกับลูกชายไปเมื่อกี๊ แต่ตอนนี้เธอเข้มแข็ง
และจิตใจประเสริฐมาก
> > > และยิ่งไปกว่านั้น ไม่ได้มีแค่ผู้หญิงไทยคนนี้คนเดียวที่ช่วยคนเจ็บ เขาบอกว่า คนไทยที่ขึ้นไปอยู่บนเขานั้นช่วยเหลือกันทุกคน ให้คนแก่/คนเจ็บขี่คอโดยที่ไม่เคยรู้จักกันมาก่อน แบ่งน้ำกัน
กินคนละอึกส่งต่อๆกัน จากมือต่อมือ จากปากต่อปาก
> > > ฝรั่งอีกคนเล่าค่ะว่าหลังจากพวกเขาลงมาที่จุดพักผู้ประสบภัยแล้ว
ปรากฎว่าอาหารขาดแคลนมากค่ะ มีชาวบ้านคนหนึ่งเป็นยายแก่ๆค่ะ เดินหอบมะละกอมาตะกร้านึงแล้วค่อยๆปอกมันออก มือของเธอเหยวและเปื่อยมากค่ะคงเป็นเพราะยางจากมะละกอ แต่
เธอก็ไม่บ่นซักคำนั่งปอกต่อไป ทีละชิ้นๆ ด้วยดวงตาที่ใจดีมาก และเธอก็ส่งเสียงเรียกเชิญชวนทั้งชาวไทยบอกต่อๆไปยังชาวต่างชาติที่ปร ะสบภัยให้มาหยิบไปทานกันค่ะ คนเล่าบอกว่า ถึง
แม้ว่ามันจะไม่อิ่มท้อง แต่ยายคนไทยคนนี้ก็ได้เติมใจของทุกคนที่อยู่ที่นั่นถึงแม้บางคนจะไม่ได้กิน แต่ทุกคนก็อิ่มใจกันมากข่าวนี้ฝรั่งคนเล่าร้องให้ออกมาเลยค่ะ
> > > ยังไม่รวมไปถึง เรื่องที่นักข่าวคนนึงพูดถึง คุณลุงอีกคนที่เมื่อรู้ว่าลูกและเมียหายไปกับคลื่นก็ได้เดินเท้าขึ้นไปทางเหนือไปหาญาติอีกเขตนึง 1 วัน 1คืน และช่วยกันทำอาหารกล่อง กัน
ทั้งคืนพอรุ่งเช้าก็ให้รถรับจ้างเอาอาหารใส่รถ ลงมาที่จุดพักประสบภัย คุณลุงทำอย่างนี้ 3-4 รอบค่ะเค้าบอกว่าคุณลุงคนนี้จะไม่พูดอะไรกับใครค่ะ มีแต่สายตาที่เศร้าสร้อยพร้อมกับน้ำตาที่ไหล
ออกมาตลอดเวลา
> > > และทุกครั้งที่พวกเขาหยิบของ ไม่ว่าจะเป็นเสื้อผ้า อาหาร ของเครื่องใช้ ขึ้นมาใช้แต่ละชิ้น ในใจมันก็ชื่นใจ และเปี่ยมไปด้วยสุข ที่มันเกิดขึ้นในใจ แม้จะเป็นของเล็กน้อย ของมือ
สอง แต่มันมีก็ประเมินค่าได้สูงมากต่อจิตใจ และเขาก็ไม่ลืม ที่จะขอพรให้กับผู้ที่บริจาคของมาให้พวกเขา ว่าท่านเป็นผู้ที่ประเสริฐมาก
> > > > ขณะนี้ ชมรมคนไทยที่นี่ก็ได้ตั้งมูลนิธิ ช่วยกันบริจาค ทั้งเงินและของแล้วค่ะ (แต่เน้นเงินมากกว่า เพราะมันแปลงเป็นอะไรได้เยอะ และง่ายต่อการส่งไป) ทุกคนที่งานก็มีแต่คน
แสดงความห่วงใย และเป็นห่วงผู้ประสบภัยมากๆ
> > > ที่งาน มีฝรั่งคนนึงค่ะ พูดขึ้นมาว่า "อาวุธที่ร้ายแรงของคนไทย คือความสามัคคี" ทุกคนที่ได้ยิน ยืนน้ำตาซึมเลยค่ะ
> > > ดิฉันแค่อยากจะฝากบอกสำหรับผู้ที่บริจาคและช่วยเหลือผู้ประสบภัยทุกท่าน ว่าคุณสุดยอดขอให้คุณรู้ว่าทุกอย่าง ไม่ว่ามันจะมากมายหลายบาท
ไม่ว่าจะ หยดเลือด ของใช้ หรือจะแค่เงิน 1 บาทที่คุณให้เค้าไป มันถึงเค้าค่ะ มันถึงเค้าจริงๆ ถึงไปถึงหัวใจเลยค่ะ
> > > มันแสดงให้ถึงว่าเมื่อเกิดเหตุการณ์เลวร้ายขึ้นคนไทยก็ยังไม่ทิ้งกัน ซ้ำยังช่วยอย่างสุดๆเลยค่ะ
> > > ถึงตอนนี้ ดิฉันก็ยังติดตามข่าวอยู่ตลอด เปลี่ยนช่องไปเรื่อยๆ ช่องนี้หมดข่าวก็เปลี่ยนไปช่องอื่นถ้าไม่มีมันใจร้อน ก็ต้องเปิด tv online ดูทางนี้แหละค่ะ
> > > ดิฉันขอให้ผู้ที่เสียชีวิตไปสบายสู่สุขคติส่วนคนที่ยังมีชีวิตอยู่ ก็ต้องอยู่ต่อไปแบบคนมีชีวิตค่ะยังมีคนที่ต้องการคุณนะคะคุณเป็นคนพิเศษที่โชคดีกว่าคนอื่นมากค่ะ
> > > ขอทุกคนให้รักกันมากๆนะคะ
> > > ได้ไปบริจาคโลหิตและช่วยเป็นอาสาสมัคร (ล่าม)ที่สภากาชาดไทย
ขอยืนยันตรงนี้อีกทีครับถึงคุณค่าแห่ง "น้ำใจ"ของพี่น้องร่วมโลก...ยิ่งใหญ่เกินจะบรรยายจริง ๆ
> > > แถวของคนที่แสดงความจำนงขอบริจาคโลหิตยาวมากแต่ทุกคนก็ยังคงยืนรอเวลาแบบไม่ย่อท้อ..มีนักเรียนหญิงกลุ่มหนึ่ง มากัน 4 คน
แต่บริจาคได้คนเดียว ที่เหลือยืนรอบเตียงกุมมือและพูดให้กำลังใจที่เพื่อนที่นอนให้เลือดหลับตาปี๋อยู่สังเกตุว่าเธอกลัว หน้าซีดตัวสั่น....แต่ที่ยิ่งใหญ่กว่าความกลัวคืออะไร..
> > > มีอยู่ช่วงหนึ่ง..เจอชาวต่างชาติสองคนเดินเข้ามาแจ้งความจำนงขอบริจาคโลหิตแต่ไม่สามารถบริจาคได้เพราะอายุเกิน(อายุ 70 และ 72 ปี) เขาก็พยายามบอกว่าร่างกายยังแข็ง
แรง (พร้อมเบ่งกล้ามให้เจ้าหน้าที่ดู)
เราก็ได้แต่บอกว่าขอบคุณในน้ำใจและความตั้งใจของเขา
> > > ต่อมามีน้องผู้หญิงคนหนึ่งอายุ ประมาณ 10 ขวบมากับคุณแม่ที่เข้าแถวรอบริจาคโลหิตอยู่เธอเดินเข้ามาถามผมด้วยสีหน้าและแววตาที่มุ่งมั่นจริง ๆ ว่าหนูจะบริจาคเลือดได้มั๊ย..บอก
เธอไปว่าหนูอายุยังไม่ถึง.เอาไว้หนูโตกว่านี้ก่อนแล้วกันนะจ๊ะ..
> > >��...เธอยังถามต่อด้วยคำถามที่เราแทบน้ำตาร่วงด้วยความตื้นตันว่า
"แล้วอย่างหนูนี่จะช่วยอะไรได้บ้าง...." หนูเอ๋ย..น้ำใจหนูช่างประเสริฐแท้....
........ขอบคุณคุณพ่อคุณแม่ ครูบาอาจารย์ที่สอนเธอให้รักและเห็นใจเพื่อนมนุษย์..โดยเฉพาะในยามยาก
> > > คำพูดที่ว่า "โลกทั้งผองพี่น้องกัน"ไม่ใช่แค่พูดให้สวยหรูวันนี้เรายืนยันคำพูดนี้ด้วยการร่วมแสดงน้ำใจต่อเพื่อนพี่น้องที่สูญเสีย...แบบไม่แบ่งแยกเชื้อชาติ ศาสนา และเพศวัย.. ..
ขอบคุณสำหรับน้ำใจ
....ภูมิใจที่ได้เกิดเป็นไทย

โดย: ทวีรัฐ   วันที่: 10 Jan 2005 - 10:35

 ความคิดเห็นที่: 1 / 17 : 028047

โดย: ตูเองแหละ..เข้ากะทำงานยู้....

อ่านแล้วเหนื่อยอ่ะ...

 ความคิดเห็นที่: 2 / 17 : 028050

โดย: ทวีรัฐ

หวัดดี ท่าน ตูฯ copy มาจาก mail ที่ได้รับเมื่อเช้าอ่ะ

 ความคิดเห็นที่: 3 / 17 : 028063

โดย: ตุเองแหละ..อิอิ

หวัดดีคร๊าบบบบบ....
นึกว่าคอรัปชั่นเวลางานมานั่งเทียน..เอ๋ยเขียน...อิอิ
จาได้ฟ้องนานท่าน...( อิอิ...มีแผนเสียบ..)

 ความคิดเห็นที่: 4 / 17 : 028069

โดย: ทวีรัฐ

เหมือนใครน๊า....

 ความคิดเห็นที่: 5 / 17 : 028077

โดย: J!MMY

สุดยอด!

 ความคิดเห็นที่: 6 / 17 : 028114

โดย: TOTTUM

ประเทศไทยนี่แหละครับน่าอยู่ที่สุดในโลก...

 ความคิดเห็นที่: 7 / 17 : 028131

โดย: เอ v6

ที่ต่างประเทศมะมีแบบประเทศไทยครับ ผมอ่านบทความของคุณนิติภูมิมาครับ เมืองไทยน่าอยู่ที่สุดครับ
แหม..ผมก็นึงว่า..พี่ทวีรัฐทำไมว่างจัง

อย่าเอ็ดไป แอบเปิดwebโป๊อยู่

 ความคิดเห็นที่: 8 / 17 : 028140

โดย: ทวีรัฐ

แอ๊ะ อย่าเอ็ดไปไงล่ะ
นี่คือวิธีนึงที่ผมสามารถลด จำนวน บุหรี่ต่อวันลงได้ผลเยี่ยมเลยนะ

พอเครียด หรือพอว่างนิด เมื่อก่อนแวะเข้าห้องรมยา(สูบ)
เดี๋ยวนี้..นั่งโต๊ะ เปิด บอร์ด บางกระทู้ก็นั่งหัวเราะคนเดียว

จากวันละซอง
เดี๋ยวนี้เหลือ 3 วัน ซอง

กะจะหยุด วันเกิดลูกครับ เย้

ติดยาเลิกง่าย ติดใจเลิกยาก

 ความคิดเห็นที่: 9 / 17 : 028143

โดย: เอ v6

แล้วติดเด็กมหาลัยล่ะเลิกยากรึเปล่าพี่ทวีรัฐ

อันนี้เอาเป็นการเป็นงาน แต่ไม่เอาเป็นเอา(จน)ตายนะ..

 ความคิดเห็นที่: 10 / 17 : 028147

โดย: ตุเองแหละ..กัดไม่ปล่อย...อิอิ

เอา ( จน ) ตาย......


หน้าหนึ่งเลยเพ่!.....กร๊ากกกกกกกกกก..

 ความคิดเห็นที่: 11 / 17 : 028192

โดย: ทวีรัฐ

โห..คิดกันได้ไง(ฟ๊ะ)เนี่ย

อืมมม...ลองติดดูดีม๊ะ

 ความคิดเห็นที่: 12 / 17 : 028223

โดย: เต่าฟ้า

โอม ยุบหนอ พองหนอ เหอๆ

 ความคิดเห็นที่: 13 / 17 : 028280

โดย: J!MMY

อีแถวนี้มันจะไม่มียุบหนะสิคุณเต้าฟ้า

มันจะมีแต่พองเอาพองเอา

สักวัน คงจะแตกออกเหมือนกับพองตัว

 ความคิดเห็นที่: 14 / 17 : 028345

โดย: ทวีรัฐ เลือดกำเดาไหล เมื่อกี้น้องฝ่ายขายก้มมาคุยใกล้ๆ

5555 กร๊ากกก...
นึกภาพตาม J!MMY ว่า 5555

 ความคิดเห็นที่: 15 / 17 : 028354

โดย: ตุเองแหละ..อิอิ

เลือดกำเดาใหลนี่...น้องเค้าปากเหม็นเหรอ?

 ความคิดเห็นที่: 16 / 17 : 028356

โดย: ทวีรัฐ อ่ะ อันสุดท้ายและไปหล่ะ

นมหก!

 ความคิดเห็นที่: 17 / 17 : 028381

โดย: ตูเองแหละ..,เข้าประชุมมือเหนียวเลย...

แว่ะห้องน้ำก่องก็ได้นะเพ่...!