|
เมื่อวานไปร้านหุ่นเพรียว ผู้คนมากมาย มากมาย
มากมายจนออกมายืนข้างนอกเลยดีกว่า อึดอัดมากมาย ปล่อยเพื่อนอยู่ข้างในต่อ ออกมา2คนพอ ไม่ชอบหารหลายตา
มีแก้วมา1ใบ พอเครื่องดื่มหมดก็กลับไปเติมข้างใน ง่ายดี
แหม ยืนข้างนอกมันสุดยอดจริงจริง ชิวชิว
ขากลับไปเติมเครื่องดื่ม มีเหตุทำให้การออกมายืนข้างนอกล่มลง
มีผู้หญิงคนนึงดูดีจัง เห็นว่าพวกเราและโต๊ะบริเวณใกล้เคียง มองกันเป็นตาเดียว สงสัยเธอเต้นในโต๊ะบาร์มั้งคนเลยมองเยอะ เออ ก้มไม่ปิดด้วย ด้วยความที่เพิ่งกลับเข้าไปเลยขอมองด้วยอีกคน กลัวไม่ทันสมัย
อืม.... ขาว สวย หมวย เอ็กซ์ อินเทรนมากๆ แหม..ท่าเต้นบอกเลยนะเนี่ย ไม่เบา ไม่เบา
สั่งเบียร์ไปขวดนึง สงสัยทำไมเธอมารับออเดอร์แทนเด็กเสิร์ฟ กุลีกุจอแทนเด็กเสิร์ฟที่โต๊บาร์เลย อ๋อ สงสัยมาบ่อย สนิทกับที่บาร์ เธอส่งเบียร์มาพร้อมกับรอยยิ้ม แล้วถามว่า มีเบอร์ไม๊คะ
เออ...แฮะชาตินึงจะมีสักที คิดอยู่ประมาณ1ยิ้ม แล้วก็จดใส่กระดาษให้ไป ทำไมไม่เมมฯใส่ฮัลโหลเอา(วะ) เบอร์ก็ไม่ให้ แต่ช่างเถอะ
ระหว่างนั้นเพื่อนตาค้างไปแล้ว โอ้.....มึมนี่ม้ามืดเว้ยเพิ่งกลับมาก็แซงเลย เฮ้ย....ป่าวกรูไม่รู้ เธอมาเอง ที่แน่ แน่ ชื่อญี่ปุ่นเลย ลูกครึ่ง ลูกครึ่ง เชียวนะ
แต่ไม่นาน ความจริงเริ่มปรากฏ ทั้งท่าทาง สิ่งรอบข้าง
ตอนเลิกลองถามเด็กเสิร์ฟที่บาร์ว่าเธอเป็นใคร ได้คำตอบตรงใจ มาบ่อย ชอบมายืนตรงนี้ ทำงานแถวนี้อีกตะหาก อืม ตรงเป๊ะ
แถมเพื่อนบอกว่าผู้หญิงมีอายุใส่สูทที่เห็นอยู่ด้วยกันนั่น่ะ ถ้าปีที่แล้ว คงจำกันได้ เธอจัดมาให้กรูหลายแล้ว ตัวกรูเปื่อยมาตลอด ไม่เคยแห้ง
อ้าว เจอกันข้างนอกอีกที เข้าไปคุยอีกทีก็ได้คววามว่ามากับแม่ ผู้ชายที่ยืนคุยนั่นเพื่อนกัน อ๋อนั่นแม่ ตะกี้เพื่อนกัน อืมอืม เชื่อเชื่อ
มติเพื่อนที่มาด้วยกัน ลงความเห็นเหมือนกันว่า อืม ใช่(ว่ะ)
ว่าอยู่ว่าทำไมญี่ปุ่นสำเนียงราบสูงจัง
|
มิติใหม่สะท้านใจชาย ที่แท้ก็......โถ
