จาก คห 5 ของคุณกวางป่า
ชอบมากเลยอ่ะครับ
เราเจ็บปวด ไม่ใช่เพราะรักจากไป
แต่เพราะรักยังอยู่
แล้วดันมา ให้เห็นตำตาทุกวัน ในออฟฟิศอีก
มองเห็นเธอทุกวัน(แต่ดันเห็น มัน ด้วย) แต่หน้าที่และอะไรบางอย่างที่มันค้ำคออยู่ ทำอะไรไม่ได้เลย
จำใจ(และจำเป็น) ต้องนิ่ง แต่ข้างใน ไฟกำลังเผาผลาญ ให้ใจมันมอดไหม้ และรุ่มร้อน
..ร้องมั่ง..
อยากจะถอนพิษที่คั่งฝังใจ
พิษรักที่คุณฝากไว้ ทำฉันร้ายกาจ
ถึงเป็นไข้ กินยาก็ยังหายขาด แต่พิษสวาท ตัดไม่ขาด อนาจ..ใจ....
ไม่ควรริรักให้เกิดระทม
พิษรักนี้มันขื่นขม ตรอมตรมหมองไหม้
ฝังในอก หมกเพลิงราวภูเขาไฟ
ตัดรอนถอนพิษไม่หาย ก็เปรียบว่าตายไปแล้วทั้งเป็น
อยู่ตรงไหน เปรียบเหมือนอยู่ในป่าช้า อยู่กลางแสงจ้าเหมือนคนดวงตาไม่เห็น
เบิ่งตาลอย คอยรักทั้งเช้า ทั้งเย็น พิษรักมันบีบมันเค้น ไม่เป็นอันกินอันนอน
อยากจะถอนพิษที่คั่งฝังทรวง..
พิษรักที่คุณหลอกลวง..ทำฉันร้าวรอน
ฝังในเลือด เชือดกายต้องตายแน่นอน โอ้ ความรักทำเดือดร้อน ถ้ารู้มาก่อน ไม่ริรักเลย...
ออกไปยืน สงบในห้องสักพักดีกว่า สับสนอีกแล้วครับ