|
หลังจากที่ผมได้พรรณนาเคราะห์กรรมที่ผจญบนถนนเมื่ออาทิตย์ก่อน
โยงเข้าสู่เรื่องการเข้าสู่เบญจเพส (ให้เสวยเพศทั้ง5 หรือ ทั้ง5เพศ หรือ เพศเดียวกันหรือต่างเพศ 5ครั้ง ฯลฯ)
และจาก คคห.กลางบอร์ด ทำให้ผมคิดอะไรได้ อย่างน้อยก็ปล่อยวางได้พอควร
แต่เหมือนความซวยจะเริ่มย่างกรายมาอีก ไม่หยุดง่ายง่าย
มันคือเรื่องในวันเสาร์ที่ผ่านมาครับ
ผมขับรถออกจากซอยออฟฟิสเพื่อไปทำธุระกับพี่ชาย
ผมต้องขับออกลักษณะ(เดิม)คือ จากปากซอยผมจะเลี้ยวขวา
ซึ่งต้องรอให้รถฝั่งนี้จอดให้ทางที่เส้นเหลืองบริเวณปากซอยก่อน
ผมถึงจะเลี้ยวขวาข้ามออกไปได้ ซึ่งถนนมีข้างละ2เลน
(หลายเดือนก่อนผมเคยโพสเรื่องซัดชอปเปอร์บินไป1คัน
จากการที่คนอื่นหยุดให้ทางที่เส้นเหลือง แต่มันคันเดียวที่ไม่หยุด)
วันนี้มีรถเมล์2คันจองคนละเลน หยุดให้ทั้งคู่
ผมก้มขอบคุณแล้วรีบออกมาจอดคาบนเส้นเหลือง
มองทางซ้าย....รอว่างแล้วจะรีบเลี้ยวขวา
เอี๊ยดดดดด...เสียงสากลของยางเสียดสีกับพื้นถนน
มอเตอร์ไซด์กำลังบิดบิดเลื้อยเลื้อย...สะบัดบนเส้นประเลยครับ
ผ่ากลางระหว่างรถเมล์ที่จอดให้ทาง
คงมาด้วยความเร็วแล้วเบรคอย่างแรง จนทรงตัวไม่อยู่
แล้วก็ล้มลงที่เส้นเหลือง เป๋มาล้มที่ประตูฝั่งคนขับ ดูแล้วคงเจ็บพอดู
โครมมมม.....เสียงสากล ของรถชนกัน
มีรอยที่ประตูคนขับ หลังจากที่ลงไปดู บุบและมีรอยลึก ไม่หนักมาก
ผมบอกให้มอเตอร์ไซด์ไปข้างทางเลย รอเรียกประกัน เราขวางทางอยู่
พี่ผมเดินตามไปติดติด แต่ช่องว่างเพียงน้อย ขณะที่มันค่อยค่อย เอารถเข้าข้างทาง
มันบิดหนีครับ หนีแบบหน้าตาเฉย หันมามองเล็กน้อย
ผมขึ้นรถกะว่าจะขับ ตามไป
แต่ด้วยรถที่กลับยาก แถม ข้างหน้าก็ติดไฟแดงแล้ว หางแถวมาถึงนี่
ก็ได้แต่กลับรถไปทำธุระดีกว่า ไม่รู้ทำยังไง
ก็มันซวยจริงจริงนี่หว่า เอารถเข้าอู่ทำสีเองด้วย เฮ้อ เซ็งจัง
คิดแค่นี้เองครับ โมโหนิดเดียว หายแล้ว
ได้แต่ทำใจ แล้วก็ เซ็ง....
ตอนบ่ายวันเดียวกันขับขึ้นทางด่วนไปมุ่งหน้าสะพานพระราม9
รถติดจัง ไหลไหลตามกัน กึ่งงงงง..... เสียงไร(อีก)อะ หัวทิ่มเลย
มองกระจกหลัง คนขับคันหลังนิ่งแฮะ สงสัยเราถอดครัชต์เร็วไป
คิดอีกที...ไม่ใช่หรอก ลงไปดูดีกว่า
โถ คุณลุงเพิ่งจะขอโทษหรอกเหรอ ถ้ากรูไม่ลงมาไม่มีขอโทษแน่เลย
ที่แท้ไหลมาโดนนี่เอง ลุงนิ่งซะเนียนเลยนะ
ผมก้มลงดู กันชนบิดนิดนึง เฮ้อ อีกแล้วเหรอ
ด้วยอารมณ์เซ็ง จากที่โดนมอเตอร์ไซด์เมื่อชั่วโมงที่แล้ว
เลยไม่เอาเรื่องแล้วดีกว่า ไม่ไหว เซ็งเกินไป ห่อเ *_* ่ยวเกินเหตุ
เหนื่อยใจอะ ร้อนด้วย เหงื่อแตก บ่าย2 บนทางด่วนด้วย แดดแรงมาก
กลัวเป็นมะเร็ง ผิวเสีย ฯลฯ (ด้วยเหตุผลร้อยแปด)
ปล่อยผ่านไปแบบเ *_* ่ยวเ *_* ่ยวในอีกหนึ่งอาทิตย์
จะอีกกี่เดือนกี่ปีน้อ ที่ผมต้องทำใจกับเรื่องซวยแบบนี้ได้
ภาวนาให้ซวยน้อยกว่านี้ได้ป่าวนะ
เพราะช่วงนี้ผมห่อเ *_* ่ยวน่าดูเลยครับ
เรื่องซวยเลยเท่ากับเรื่องปกติในตอนนี้เลยก็ว่าได้
เฮ้อออออ
สาธุ..........(ประดิษฐ์)
|
เรื่องซวยซวย คือ เรื่องปกติ
