เมื่อวานเย็นหลังเลิกงาน..เราก้อรีบกลับด้วยความที่มีธุระและเป็นห่วงว่าถ้าช้าบรรดาพวกรถบัสบริษัทจะออกมาทำให้รถติดไปกันใหญ่...พอมาถึงหน้านวนครรถมันเริ่มติด ถนนมันมี 2 เลน เรามาเลนขวา พอเห็นเลนซ้ายมันไหลก้อเลยเปลี่ยนเลน..อ้าวติดพอดี เพราะตำรวจดักเอาไว้ให้รถทางตรงไปก่อน.......จังหวะที่รถกำลังติดอยู่นั้น..ความซวยก้อกำลังย่างกรายมาแล้วคับ..คุณเธอวัยประมาณ 30 เห็นจะได้ เข็นรถขายของที่ขายหมดแล้ว มาบนฟุตบาทด้านซ้ายของเรา(เลยหน้ารถเราไปนิดนึง)..แล้วเธอก้อจอดและทำท่าเหมือนกับว่าพยายามจะเอาลงมาบนถนน(โดยจะเอาด้านซ้ายลงมาก่อน) ไอ้เราก้อคิดว่าไม่มีอะไรเลยก้มลงไปเอาของที่ลิ้นชัก...ทันใดนั้น..โครมมม..แม่เจ้า..รถตู..เงยหน้ามา หลังคากันสาดของรถขายของมาพักอยู่บนกระโปรงด้านซ้ายเราเรียบร้อย..เซ็งคับ..เธอยังไม่พอแค่นั้น..เธอพยายามยกขณะที่เรากำลังจะลงไปดูครับ..แต่..ไม่ขึ้น..ไอ้กันสาดก้อเลยครูดสีกระโปรงไปกันใหญ่..ต้องรีบเลยทีนี้..พอยกขึ้นมาอยากร้องไห้ครับ..สีมันโดนกีดเหมือนขี้เหล็ก (คงนึกภาพออกนะ) เป็นยาวและใหญ่..เฮ้อ..ไม่รู้จะเรื่องคุณเธอยังไง..เธอพยายามจะชดใช้ครับ..แต่มีติดตัวอยู่ 3-4 ร้อย..ได้แต่สงสารและทำใจบอกให้คุณเธอไปซะ...เราก้อมานั่งเซ็งต่อบนรถ.......มองโลกในแง่ดี..ตูโดนเคราะห์เล็ก..ดีกว่าขับออกไปถนนใหญ่แล้วเจอหนักๆวะ.......แต่ก้อเซ้งไปยันบ้านแหละคับ
ความซวย......!!!!!
