แหมนิดหน่อยพี่พูมคิดซะว่าสะเดาะเคราะห์เนอะ
ของหนูไม่มีครืดคราดหรอกเพราะมันบ่อยมากจนชินหูอ่ะ
แต่ช่วงล่างมันไปเพราะเวลาลงสะพานแล้วไม่เบรกอ่ะ (ไม่ชินทางอ่ะคะ)
เชื่อมั้ยตุ๊กตาหลังรถเป็นสิบตัวรวมทั้งน้าเน็กตุ๊กตางูตัวยาวกว่าหนูอีกตัว
พร้อมใจกระเด็นลงมาข้างล่างหมดเลยแล้วหลังจากนั้นก็
ต้องเอาลูกหนูเข้าอู่ซ่อมรถเลยอ่ะ
ถ้าจำไม่ผิดช่างบอกว่าโช้กเป็นไรไม่รู้เกี่ยวกับเบ้านี่แหละ
ครืดๆคราดๆ เบื้องล่างของผมถลอกปอกเปิก
วันนี้ขากลับขับรถเข้าเส้นทางเดิมซึ่งเป็นซอยแคบๆที่ขับอยู่ประจำ แต่วันนี้ถนนมันเปลี๋ยนไป๋ เขาซ่อมถนนอยู่(แต่แม่มไม่ติดป้ายบอกฟระ) ถนนเป็นทางถมด้วยหินแต่...เหมือนถมๆไปงั้นไม่ได้เกลี่ยให้เสมอกัน เป็นเนินสูงๆต่ำๆเป็นสันต่างระดับบ้าง (แบบว่าตัวเงินตัวทองสุดๆ) ถนนยังกะเอาไว้แข่งออฟโร๊ด คงเพราะฝนตกน้ำท่วมด้วยทำให้หลุมๆบ่อๆมีขนาดใหญ่ เพิ่มความเลวร้ายอย่างแรง จะถอยหลังกลับ ข้างหลังมันมากันตรึมเลย เอาวะลุยเปิดไฟฉุกเฉินให้ทุกคนรู้ว่ารถผมกำลังจะกลายเป็นเต่า ไม่สนใจใครจะว่าผมยังไง รถกรูนี่หว่า ลงเนินไปดังครืด ปล่อยไหลไปอีกหน่อยก็ครืดดดด อ่ะฝืนใจไปอีกนิดเห็นข้างหน้าเป็นโค้งๆ คงเลยโค้งไปทางน่าจะดีแล้วหละ ฝืนไปอีกโดยเลี้ยงคลัชเข้าเกียร์1ไหลๆๆๆๆเบาที่สุดแล้ว แม่มก็ไม่พ้นได้ยินเสียง ครืดๆคราดๆ โมโหมากครับ ได้แต่ทำใจ พอถึงโค้งกำลังจะโล่งใจ เวงกรรมเลยโค้งไปทางมันแย่กว่าเดิมอีก คนเริ่มมองกันใหญ่แล้วครับ ก็มันดังครืดๆคราดๆซะขนาดนั้น ผมตัดสินใจ กลับรถมันตรงโค้งนี่แหละ ไปต่อมีหวังสเกิตหลุดทีละชิ้นแน่ กลับรถอยู่นานยึกๆยักๆจนได้(พวกใจร้อนก็บีบแตรมองหน้า ผมก็มองหน้ามันตอบ อยากจะลงไปต่อยด้วย) สุดท้ายก็ต้องกลับรถมาเจอทางตะกี้ที่เพิ่งรอดไปได้อีกครั้ง ครืดๆคราดๆเช่นเคยครับ แต่ยังดีกว่าลุยเลยโค้งไปแน่ๆ กลับมาก้มดูโอ้ววววว สเกิตหน้าบิ่น ขับแล้วรู้สึกสะเทือนกว่าเดิมอีก เลี้ยวซ้ายแรงๆเพลาก็ดังมากขึ้น สงสัยได้ซ่อมช่วงล่างกันยกใหญ่แน่ๆงานนี้ แค้นใจนักกับถนน กทม.
)
