กาลครั้งหนึ่ง.....นานมาแล้ว.....
.....มี..อากง..แก่ๆ...อยู่คนนึ่ง...อยากจะสอนข้อคิดอะไรบางอย่างให้หลานๆ...ตามปะสาคนแก่
.........อากง...จึงเรียกหลานๆทั้งสี่มานั่งล้อมโต๊ะสี่มุม....แล้วบอกหลานทั้งสี่ว่า
เอาล่ะหลานๆ..ตอนนี้หลับตา..นะ..หลับตา.....
.....พอหลานๆหลับตา...อากง...ก็เดินเข้าไปห้องเก็บของ...แล้วหยิบโคมไฟเก่าๆมาอันนึ่ง...
.....อากง...เปิดฝาครอบ...จุดไฟ...แล้วปิดฝาครอบ..........แล้ว...อากง...ก็บอกหลานทั้งสี่...ว่า...
ลืมตาขึ้น..แล้วบอก...อากง...ซิว่าโคมไฟสีอะไร...?
.....เด็กทั้งสี่ลืมตาขึ้น....ตอบไล่ๆกัน....ตอบไม่เหมือนกัน...
และเริ่ม...ทะเลาะกัน....
....คนที่นั่งด้านนึ่งบอกว่า...สีแดง...อีกด้านนึ่งบอกว่า...เหลือง.....เขียว...และน้ำเงิน....ตามลำดับ..........
.....ทั้งสี่ทะเลาะกันพักนึ่ง....ก็มีเด็กคนนึ่งถาม...อากง...ว่า......
......อากง....ทำไมของอย่างเดียวกัน...มีตั้งหลายสี...........
อากง...ก็เลยบอกว่า...เดี๋ยวนะ...อากง...จะทำอะไรให้ดู....
......อากงเดินมาที่โต๊ะ...หยิบฝาครอบแล้วหมุนให้ดู...ปรากฎว่า....
......ฝาครอบสี่ด้าน....สี่สี...แดง...เหลือง...เขียว...น้ำเงิน...
......หลังจากนั้น...อากง...ก็บอกว่า....เอ๊าตอนนี้บอกอากงซิ...โคมไฟสีอะไร...?
......หลานๆ....ตอบเหมือนกันคือสีของเปลวไฟ.....
อากง..เลยบอกว่า...เอาล่ะหลาน...อากง..ถามอะไรชักสองข้อนะ....
ข้อที่..1.....เมื่อสักครู่นี้....ครั้งแรก...ใครผิด....
......หลานตอบว่า....ไม่รู้.....
อากง...บอกว่า....รึว่า...อากง..ผิด........
อากง...เลยบอกอีกว่า...ฟังนะ..เจ้าทั้งสี่..นั่งอยู่ในที่ เดียวกัน....
......มองของ อย่างเดียวกัน...ในเวลา เดียวกัน...ยังเห็นไม่เหมือนกันเลย.....
ทำไม..? ทำไมถึงไม่มีใครผิดล่ะ....
อากง..เลยบอกว่า...ก็เพราะคนทุกคนมองจากมุมมอง...ของตัวเอง...เห็นในสี่งที่ตัวเองเห็น
....แต่..ถ้าเจ้าอยากเข้าใจว่าทำไมคนอื่นเห็น...อย่างที่เขาเห็น...เจ้าก็เดิน
ไปมองที่มุมของเขา....แล้วเราก็จะเห็นอย่างที่เขาเห็น....
แต่ถ้าลองนึกภาพนะ....เจ้าทั้งสี่...นั่งอยู่ที่เดียวกัน...มองของอย่างเดียวกัน...ในเวลาเดียวกัน
...ยังเห็นไม่เหมือนกันเล๊ย....
ในอนาคต....เวลาที่อยู่ในสังคม...เป็นไปได้มั๊ย...
คน..ก็มองสี่งต่างๆ....ไม่เหมือนกัน......
เพราะฉะนั้น....เวลาที่คนคิดไม่เหมือนเรา....ใครผิด...
ในอนาคตนะ...เวลาที่เจ้าคิดไม่เหมือนคนอื่น....อย่าไปโกรธว่าเขาผิด...
อย่าไปกลัวว่า...ตัวเองผิด....เพราะคนแต่ละคน...ก็เห็นสี่งต่างๆ...จากขอบข่าย
ประสบการณ์และสี่งแวดล้อมของตนเอง....
แต่ถ้าเจ้าอยากเข้าใจว่า...ทำไมคนอื่นถึงคิดแบบนั้น....เจ้าก็เดินไปมุมของเขา....
และเมื่อเจ้ายอมเข้าใจคนอื่น....อาจเป็นไปได้ว่าคนอื่นก็อาจจะยอมที่จะเดินมา....และเข้าใจเจ้า.....
คำถามที่..2...อากง..บอกว่า....ที่เห็นครั้งแรกกับครั้งหลัง....เป็นของอย่างเดียวกันมั๊ย..?....
......หลานบอกว่า....อย่างเดียวกัน.....
แล้วเห็นเหมือนกันมั๊ย....?....ครั้งแรกเห็นอะไร...?
......หลานตอบว่า...ฝาครอบ....และครั้งหลังเห็นเปลวไฟ....
อากงเลยบอกว่า....หลานๆเอ๊ย...
ในอนาคตถ้าเลือกได้นะ...อย่ามองสี่งต่างๆ...เพียงแค่ที่เห็น....
......จงเข้าใจสี่งต่างๆ...อย่างที่เป็น
อากงสอนหลาน.....หลังจากหายไปนาน
จาสอนทั้งวันเยย
คริคริ 
