วันนี้พาเจ้าเกิ้ลไปหาพี่หมอเสก สัตวแพทย์ที่เป็นญาติห่างๆกับกวาง มา ก็เลยได้ปรับทุกข์ + ฟังประสบการณ์ตรงชีวิตสัตวแพทย์มานิดหน่อย
เคสที่พี่เค้าเล่าให้ฟังก็ฟังแล้วน่าสนุก(สยอง) ไม่หยอก
ทั้งเบ้าตาหลุด ต้องผ่าออกแล้วเย็บปิดเข้าไป
ทั้งขาสองข้างเกือบขาด มาให้เย็บต่อเข้า
แล้วก็อีกหลายๆเคส ที่พี่ท่านสรรหามาเล่าให้ฟัง ซึ่งพี่แกเจอมากับตัวจริงๆ ซึ่งเคสพวกนี้ ถ้ากวางได้เป็นคุณหมอจริง ก็คงมีโอกาสเจอได้ ซึ่ง ณ ตอนนั้นกวางคงเลี่ยงไม่ได้จริงๆ (ยังคิดอยู่เลยว่า ถ้าเป็นแบบนั้นจริง กวางจะทำยังไง)
เลยรู้สึกว่า นี่ไม่ใช่ตัวเรา เราทำงานแบบนั้นไม่ไหวหรอก ไม่ใช่ว่าคิดท้อถอยนะ แต่เจอเลือดเจ้าเกิ้ลแล้ว ยังสยองแทนคนทำ ถ้าให้กวางทำเอง กวางคงไม่กล้าเอาจริงๆอะ เท่าที่เห็นมาวันนี้อะ (เจ้าเกิ้ลเล็บหลุดค่ะ ไปโดนอะไรมาไม่รู้ กวางพึ่งเห็นวันนี้ ก็เลยรีบพาไปหาพี่หมอเค้าอะค่ะ บอกเอาไว้สำหรับคนที่สงสัยว่าเจ้าเกิ้ลไปโดนอะไรมา)
นี่ไม่คิดรวมเรื่องที่ต้องเรียนมหาโหด ชนิด ดึกดื่นค่ำคืนนี้ยังอีกยาวไกล พี่ทั่นประเทศไทยสองทุ่มยังนั่งเลกเชอร์กันเหย็งๆแบบนี้ก็มีด้วย ใครไม่เคยเห็นมาที่คณะกวางได้ค่ะ ไม่ใช่ขึ้นวอร์ดนะคะ เรียนแบบเรียนกันจริงๆอะค่ะ ถ้าขึ้นวอร์ดแบบพวกแพทย์นี่ เป็นเรื่องปกติอยู่แล้วที่จะมีค่ำๆมืดๆ
พึ่งรู้สึกตัว กรูอยู่ผิดที่จริงๆซะแล้วววววววว
วันนี้ไปคุยกับพี่สัตวแพทย์มา..........
