คนเขียนเรื่องนี้ใช้ชื่อว่า เมณี่ กวางได้รับฟอเวิดเมล์ฉบับนี้เมื่อนานมาแล้ว วันนี้ได้กลับมาอ่านอีกครั้ง ก็รู้สึกอบอุ่นใจอย่างบอกไม่ถูก ก็เลยอยากจะแบ่งความอบอุ่นใจกับความรักน่ารักๆนี้กับชาว MCT น่ะค่ะ

สุขสันต์วันแห่งความรัก (ย้อนหลัง) อีกครั้งค่ะ ขอให้ทุกคนมีความรักที่สดใสกันถ้วนหน้านะคะ ใครที่ผิดหวังจากความรักอยู่ ก็ขอให้ฟื้นจากไข้รักโดยเร็ววัน และ มุ่งหน้าต่อไปนะคะ แล้วสักวันคุณก็จะได้พบกับเธอ/เขา คนนั้น คนที่จะไม่ทำให้คุณเสียใจ อีกต่อไปค่ะ ^^

------------------------------------------------------------------------------------------------
สองสามวันก่อน แม่ป่วย...
ผู้หญิงใจแข็งคนนั้น ยืนกรานว่าจะไม่ไปโรงพยาบาลโดยเด็ดขาด
เธอกินยาจีน พักผ่อนอยู่บ้าน

เสียงบ่นของแม่...หายไป
กลับมีเสียงของใครอีกคนขึ้นมาแทน...เสียงของพ่อ

พ่อที่ปกติแล้วลูกๆทุกคนลงมติว่า...ดุ และ เงียบขรึม
วันนี้พ่อกลายเป็นผู้ชายขี้บ่นไปซะแล้ว...
พ่อบ่นทั้งวันและทุกวัน
เรื่องที่บ่นก็มีอยู่เรื่องเดียว...บ่นแม่

พ่อบ่นว่า แม่ไม่ยอมไปหาหมอ
แต่...คนขี้บ่นนี่แหละ ที่ไปปรึกษาเภสัชกรที่ร้านขายยา
ซื้อหายาอมแก้เจ็บคอ ยาแก้ไข้ที่แม่ใช้ประจำมาวางไว้ให้ข้างเตียง

พ่อ...ที่ปกติชอบออกไปหากับข้าวแปลกๆข้างนอกกินเป็นกิจวัตร บ่นว่าเบื่อกินข้าวที่บ้าน
แต่...พ่อก็สั่งเมณี่ไปซื้อกับข้าวที่ร้านโปรดของแม่มากินที่บ้าน เพียงเพราะไม่อยากให้แม่อยู่บ้านคนเดียว
แม่แตะกับข้าวได้คำเดียว...เอาใจพ่อ
ทั้งๆที่เมณี่ก็ว่ากับข้าวอร่อยดี แต่...พ่อกลับว่า วันนี้เชฟฝีมือตก ทำไม่อร่อย...เลยไม่ถูกปากแม่

แล้ววันนี้...แม่อาการดีขึ้น ลุกขึ้นมาเดินเหินได้นิดหน่อย
บ่น...อยากกินแครกเกอร์กับโกโก้ร้อน
แต่...ของแห้งที่บ้านหมด รวมทั้งแครกเกอร์ยี่ห้อโปรดด้วย
พ่อ...ผู้ชายที่แสดงออกตลอดเวลา...ว่าเกลียดการเดินซูเปอร์มาเก็ต
บอกลูกๆว่าน้ำส้มของพ่อหมด ไปซื้อกันเถอะ
พวกเราอมยิ้ม
ผู้ชายปากแข็ง...จะบอกว่าไปซื้อของให้แม่ก็ไม่ได้ ต้องอ้างยังโน้นยังงี้
แต่...แค่ย่างเท้าเข้าห้างสรรพสินค้า คนจะซื้อน้ำส้มเดินหา...แครกเกอร์
เฮ้อ...

พ่อ...มีโรคประจำตัว...โรคหัวใจ
พ่อต้องเดินช้าๆ เพราะไม่อยากให้หัวใจทำงานหนักเกินไป
แต่ในซุปเปอร์มาเก็ตวันนี้
พ่อเดิน...เข้าช่องโน้น ออกช่องนี้

เพราะแม่กินได้แต่ข้าวต้ม ข้าวต้มซองชนิดมีกับพร้อมปรุงถูกพ่อกวาดมาทุกชนิด
เครื่องข้าวต้ม...ทั้งผักดอง ผักกระป๋อง
พ่อหยิบทุกขวดทุกกระป๋องมาอ่าน...หายี่ห้อที่แม่ชอบ
ความจริงจะสั่งเมณี่ไปหาซื้อน่าจะง่ายกว่านะ
แต่พ่อก็เลือกที่จะทำเอง เพราะพ่อเลือกของเหล่านั้น...ด้วยความรัก
เมณี่ทำได้แค่เข็นรถตาม...แต่แค่นี้ก็ยากแล้วนะ เพราะเข็นตามไม่ทันสักที
ถ้าเทียบกับใจที่ไปถึงชั้นวางขวดผักดองเรียบร้อยแล้วของผู้ชายตรงหน้า

หลังที่เริ่มคุ้มงอตามวัยของพ่อ นำอยู่ข้างหน้าหน้าลิ่วๆ
ตาของพ่อ...ที่มีไว้มองผู้หญิงคนเดียวในชีวิต มองหาแต่สรรพสิ่งที่เหมาะกับแม่

ณ วินาทีนั้น เมณี่อิจฉา...อิจฉาผู้หญิงที่นอนป่วยอยู่ที่บ้าน อิจฉาแม่ตัวเอง

เพราะพ่อที่ลูกๆคุ้นเคย คือผู้ชายที่ไม่เคยแคร์ใคร...กับลูกๆ...เรารู้...พ่อรัก
เพราะพ่อแสดงออกกับเราเสมอ
หากกับแม่...พวกเราเพิ่งรู้...พ่อห่วงแม่มากมาย
คงเพราะปกติเราเห็นแต่แม่ที่คอยดูแลพ่อ โรคประจำตัวพ่อเยอะแยะนี่นา
แม่...ซึ่งเป็นผู้หญิงที่แข็งแรง อึด...ในสายตาพวกเรา
ยามเมื่อได้รับการดูแลจากพ่อ ดูเหมือนจะซึ้งไม่ต่างจากเรา

คนซึ่งร่วมทุกข์ร่วมสุขกันมาตลอดยี่สิบห้าปี
ดูแลกันและกันยามป่วยไข้
คงไม่มีอะไรน่าชื่นใจไปกว่านี้แล้วมั้ง

====================
เมณี่หันมามองรอบตัว
สักวันข้างหน้า...ยามเมื่อชีวิตได้ผ่านวันเวลา ทั้งความสุข ความทุกข์ ความโศก
จะมีใครสักคนมั้ย...ที่ยืนข้างๆเมณี่
ดูแล...ยามที่เมณี่ป่วยไข้
จะมีใครสักคนมั้ย...ที่จำได้ กับแค่แครกเกอร์ยี่ห้อโปรดของเมณี่
จะมีใครสักคนมั้ย...ที่ยอมเดินฝ่าฝูงคนพลุกพล่านที่ตัวเองแสนเกลียด เพียงเพื่อเครื่องกระป๋อง...
ที่อยากจะเลือกสรรแต่สิ่งดีๆเพื่อคนอันเป็นที่รัก
จะมีใครสักคนมั้ย...ที่ส่งยาอมแก้เจ็บคอให้เมณี่ พร้อมกับบอกว่า
'คราวก่อนเจ็บคอ กินแล้วหาย นี่ยังเหลือ เอาไปกินสิ' ทั้งๆที่ยาอมหลอดนั้น มันยังไม่ได้แกะ!!!
ผู้ชายที่เก็ก...รักษาฟอร์มแม้แต่กับคนใกล้ตัวใกล้ใจ

โดย: กวางป่า   วันที่: 15 Feb 2006 - 22:44

 ความคิดเห็นที่: 1 / 11 : 176671

โดย: นังโรลออน

น่ารักดีแฮะ










(สงสัยยัยกวางนี่ก็เข้าฤดูกาลแห่งความรักแล้วมั๊งเนี่ยยยย)

 ความคิดเห็นที่: 2 / 11 : 176674

โดย: กวางป่า

อยากเข้าฤดูนั้นเหมือนกันแหละ แต่ยังไม่เจอคนที่ใช่เรยฟ่ะ นังแยมโรล

คนที่ใช่ก็ดันรักษาเค้าไว้ไม่ได้ซะอีก ยังกะเพลง รักแท้ดูแลไม่ได้ ซะงั้นแหละ (เกลียดเพลงนี้ฉิบ)

ไม่เหมือนคู่ของหล่อนนี่ แหววซะมดเลี่ยน เหอเหอ

 ความคิดเห็นที่: 3 / 11 : 176697

โดย: jabezz

 ความคิดเห็นที่: 4 / 11 : 176707

โดย: Red Metalic

อ่า...น่ารักดีอ่ะ.......เอามั่ง...เอามาจากเมล์เหมือนกัน

ที่รัก ผมมีอะไรจะบอก

ชายผู้หนึ่งถูกรถชนขณะกำลังข้ามถนน สลบไป2วันเต็มๆจึงได้ฟื้นขึ้นมา
เมื่อลืมตาตื่น ภรรยาเขาอยู่ข้างๆนั่นเอง
เขากุมมือเธอไว้ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงเต็มตื้น:
"คุณอยู่ข้างกายผมเสมอเลย ตั้งแต่สมัยเรียนมหาลัย ผมสอบตกแล้วตกอีก
คุณอยู่เคียงข้างให้กำลังใจผมสู้ใหม่"
เธอบีบมือเขาแน่นขึ้น ขณะเขาพูดต่อ
เมื่อผมตระเวนสมัครงานตามบริษัทใหญ่ๆ แล้วก็ไม่เคยถูกเรียกตัว
ก็ยังมีคุณอยู่ข้างกายคอยตัดโฆษณาสมัครงานให้ผม..."
เขาพูดต่อ ”กระทั่งผมเริ่มงานในบริษัทเล็กๆ จนได้รับผิดชอบงานใหญ่ชิ้นนึง
แต่ที่สุดผมทำมันพังเพราะความเลินเล่อ คุณก็ยังอยู่เคียงคู่ผมตรงนั้น
แม้เมื่อผมได้งานใหม่หลังจากโดนไล่ออกมาพักใหญ่ๆ แต่ผมก็ไม่
เคยได้เลื่อนตำแหน่ง ความขยันผมไม่เคยมีใครเห็น
ผมอยู่ในตำแหน่งเดิมตั้งแต่วันเริ่มงานจนถึงวันนี้ ก็
ยังมีคุณเคียงข้างผมตลอดมา"
น้ำตาเธอเอ่อเต็มนัยน์ตา ฟังสามีเธอพูดต่อ
"แล้วตอนนี้ผมประสบอุบัติเหตุ ตื่นฟื้นขึ้นมา
ก็มีคุณอยู่เคียงข้างผมตรงนี้.... ที่รัก ผมมีบางอย่างที่อยาก
จะบอกคุณเหลือเกิน..."
เธอโถมตัวลงบนเตียงกอดเขาไว้ สะอื้นฮักด้วยความตื้นตัน แล้วเขาก็พูด....
ผมคิดดูแล้ว...คุณมันตัวซวยจริงๆ"

 ความคิดเห็นที่: 5 / 11 : 176708

โดย: ManualMan

^.^

 ความคิดเห็นที่: 6 / 11 : 176728

โดย: ฮ่องเต้

น่ารักจัง
น่ารักทั้งเนื้อเรื่อง
น่ารักของจิตใจคนโพส
น่ารักของคนแสดงความคิดเห็น
แต่ที่แน่ๆน่ารักที่สุดน่าจะเป็น ผม มากกว่าคับ

 ความคิดเห็นที่: 7 / 11 : 176854

โดย: ~!GunGGinG!~

โลกนี้เป็นสีชมพูป่าวกวาง

 ความคิดเห็นที่: 8 / 11 : 176891

โดย: น้องแมวดำ

ซึ้งมากๆๆๆ เลย น่ารักจางเลย

 ความคิดเห็นที่: 9 / 11 : 176919

โดย: กวางป่า

ง่ะ มีแซวๆ

ป่าวนะ ยังไม่ชมพูสักกะหน่อย แค่เห็นว่าเดือนนี้เปงเดือนแห่งความรัก เลยเอามาลงไว้งั้นแหละ แหมๆ

 ความคิดเห็นที่: 10 / 11 : 177082

โดย: funday

แค่นั้นจริงอะ พี่กวาง

 ความคิดเห็นที่: 11 / 11 : 177314

โดย: NOONA

น่ารักดีนะคะพี่กวาง อ่านแล้วซึ้งดีอ่ะ แล้วจะมีใครมั้ยอ่ะที่สักวันจะทำแบบนั้นให้หนูนามั่ง