"พี่ขา วันนี้หนูเหนื่อยจังเลย เรียนเครียดทั้งวัน พี่ว่างไหม ไปหาอะไรอร่อยๆ ทานกันไหมค่ะ" เสียงสาวเปิ้ลออดอ้อน
"แกพูดกับใคร พี่อ๊อฟ แฟนแกเหรอ" ฉันซอกแซกอีกตามเคย
"บ้าเหรอ ใช่ที่ไหน ฉันคุยกับเฮียวัฒน์" เพื่อนสาวบอกหลังจากวางโทรศัพท์
"โห! รุ่นพ่อขนาดนั้นยังเรียกว่าพี่อีกเนอะ"
"แหม! แกจะไม่ให้เรียกว่าพี่ได้ไงหละ แกก็รู้คนแก่เขาชอบให้เรียกแบบนี้แหละ ลองไปเรียกว่าน้า เรียกว่าลุงซิงอนตาย ขี้เกียจง้อ ดีไม่ดีเดี๋ยวโกรธจริงขึ้นมา กำไรชีวิตของฉันก็หายหมดซิ" เปิ้ลบอก
กำไรชีวิต!!!
ใช่ เดี๋ยวนี้สาวๆ ยุคข้าว (ตามร้านหรูๆ หากินเอง) ยาก หมากถูก (แต่น้ำมัน) อย่างแพง เขานิยมหากำไรให้ชีวิตกันเป็นแถว
แล้วอะไรคือกำไรชีวิต... บรรดานักศึกษาสาวๆ ประสานเสียงตอบพร้อมกันว่า พวกเธอยกให้ชายแก่ใจบุญที่นิยมมีกิ๊กเป็นสาวๆ นักศึกษาว่าเป็นกำไรชีวิตของพวกเธอ
"จริงดิ" ฉันถามเพื่อความแน่ใจอีกครั้ง
"ก็จริงนะซิ บางคนนะมีป๋าแก่ๆ คอยดูแล คอยให้เงินใช้ถึง 3-4 คนเลยนะ" อรอนงค์เพื่อนสาวเล่าให้ฟัง พร้อมท้าว่า ถ้าไม่เชื่อจะพาไปรู้จักกับกลุ่มสาวๆ กลุ่มหนึ่งซึ่งแต่ละคนต่างก็มีกำไรชีวิตของตัวเองเป็นกระตั้ก
เมื่อไปเจอสาวๆ กลุ่มนั้น ฮืม! เชื่อเลยว่าพวกเธอน่าจะได้กำไรชีวิตมาแล้วมากโขอยู่เพราะออปชั่นที่ปรากฏบนกาย มีทั้งนาฬิกาเพชร สร้อยคอทองคำ กระเป๋าแบรนด์เนม โทรศัพท์มือถือรุ่นยอดนิยมเพียบค่ะเพียบ
ที่สำคัญกำไรชีวิตที่ว่านี้ไม่ใช่ใครๆ ก็มีได้นะ สาวตัวอ้วนพุงพุ้ย ผิวดำปี๋ ฟันเหยิน ตัวเตี้ย หรือเรียกง่ายๆ ว่า "ขี้เหร่" นั้นหมดสิทธิ เพราะพวกเธอแต่ละคนนั้นหน้าใส แก้มแดง ทรวงทรงองค์เอวได้รูป ผมยาวสลวย
เมื่อแนะนำทำความรู้จักกันเรียบร้อยแล้ว ก็ถึงเวลาที่ต่อมความอยากรู้ของฉันทำงาน
สาวคนหนึ่งในกลุ่ม วัย 19 ปี หน้าตาน่ารัก เพื่อนในกลุ่มแนะนำว่าเธอชื่อเกิล สาวบัญชีปี 2 ของมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง เธอว่า เธอมีกำไรชีวิตถึง 3 คน แต่ละคนอายุอานามปาเข้าไป 50 อัพ นี่ถ้าเอาอายุของเหล่ากำไรชีวิตมารวมกันก็ปาเข้าไปเกือบ 200 ปีทีเดียว
"ฉันไม่ได้จริงจังกับคนแก่เหล่านี้หรอก แล้วเราก็ไม่มีอะไรผูกมัดกัน คบกัน เที่ยวด้วยกัน เวลาเขาเหงาๆ ฉันจะไปอยู่เป็นเพื่อน อย่างลุงคนหนึ่งแกทำงานเป็นข้าราชการชั้นผู้ใหญ่ไปเจอกันที่สนามกอล์ฟ พอดีฉันไปกับแก๊งเพื่อน คือ ถ้าพูดให้เข้าใจง่ายๆ ก็คือไปสนามกอล์ฟเพื่อไปสรรหากำไรชีวิตเหล่านี้แหละ และก็ได้ติดมือมาจนได้" เกิลเล่าอย่างภูมิใจ
"เออ เก่งเนอะ" ฉันเผลอชื่นชม
เกิลเล่าต่อว่า ส่วนใหญ่กำไรชีวิตเหล่านี้มักมีครอบครัวแล้ว ที่สำคัญแต่ละคนมีฐานะดีๆ ทั้งนั้น พวกนี้ชอบเอาสาวๆ ไปอวดไปโชว์กันว่าของใครสวย ของใครเจ๋งกว่ากัน
"สำหรับฉันนะมันก็ดี เพราะพวกนี้ส่วนใหญ่ใจกว้าง ขออะไรก็ให้ หรือบางทีไม่ต้องขอเขาก็ให้เองอยู่แล้ว เดือนหนึ่งบอกตรงๆ นะเขาให้ฉันเป็นประจำอยู่แล้วถ้าคำนวณก็เป็นหมื่นนะ ค่าขนมบ้าง ค่าลงทะเบียนบ้าง แล้วที่ลืมไม่ได้คือเป็นค่าน้ำมันเวลาขับรถไปหาพวกนี้ตามสนามกอล์ฟ ให้ค่าน้ำมันทีครั้งละ 2,000 บาทเป็นอย่างต่ำ แต่อย่างว่าแหละเงินแค่เนี่ยไม่สะเทือนขนหน้าแข้งของพวกนี้หรอก มันก็เหมือนว่าเอาเงินซื้อความสุขนั้นแหละ พวกฉันก็สบายมีเงินใช้เยอะแยะ"
เท่าที่ฟังดูสาวเหล่านี้ไม่ธรรมดาเพราะขณะที่กำลังสนทนากันไป บางคนก็มีเหล่ากำไรชีวิตโทร.มาหาบ้าง โอ้โฮ เชื่อไหมละ พวกเธอออดอ้อนกันสุดฤทธิ์ พี่ค่ะ พี่ขา ป๋าน่ารักอย่างโน่น ป๋าดีอย่างนี้ แล้วใครหละจะไม่หลง
แล้วรู้ไหมว่า พวกเธอเหล่านี้จะไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลยถ้าวันไหน อาทิตย์ไหน หรือเดือนไหนบรรดากำไรชีวิตของพวกเธอไม่อยู่หรือไม่ว่างมาเจอะเจอ เธอว่ากลับดีเสียอีก
"มันไม่ใช่แฟนนะ ไม่รู้สึกหึงหวง เขาอยากมีใครอีกก็ตามใจ แต่ยังไงขอแค่ให้เงินฉันใช้เหมือนเดิม ฉันไม่รู้จะอธิบายอย่างไร ฉันไม่ได้รักคนแก่เหล่านี้ เพราะฉันมีแฟนเป็นรุ่นพี่ปี 3 คนนี้นะแฟน รักกัน ถ้าไม่ได้เจอกันทุกอาทิตย์เสียใจ แต่สำหรับพวกผู้ชายอื่นๆ มันไม่มีความรู้สึกอะไรเลย เพียงแค่เขามีความสุขเวลามีสาวๆ เอาอกเอาใจ ส่วนฉันก็มีความสุขเวลาได้เงิน ได้รถเท่านั้นก็จบกัน ส่วนเรื่องบนเตียงก็ไม่ต้องพูดถึงพวกนี้บางคนแก่แล้วทำอะไรไม่ไหวหรอก แค่มีเด็กสาวๆ ไว้ควงก็โก้แล้ว" แอน สาวปี 1 มหาวิทยาลัยเดียวกันกับเกิล เป็นคนที่อาสาอธิบายต่อ
ฮืม พอจะเข้าใจ หลังจากคุยกันเสร็จสาวแต่ละนางต่างขึ้นรถเก๋งคันงามแยกย้ายกันกลับไปหากำไรชีวิต
นี่แหละนะ... ความคิดของสาวๆ (บางกลุ่ม) ในยุคนี้ ชายหนุ่มคือที่สุดหัวใจ ชายแก่คนต่อไปคือกำไรชีวิต !!!
ที่มาจากหนังสือพิมพ์ มติชน
ต่างคนต่างคิด ว่าเป็นกำไรชีวิต ของกันและกัน
[emo45
กำไรชีวิต!!! (ของสาว ๆ)
