**** บางที อาจไม่จำเป็นเสมอไป ที่ความรักจะต้องจบลง ด้วยการได้เป็นคนรัก ****

บนเตียงเล็กๆ.. ในบ้านอบอุ่นหลังหนึ่ง แดดยามเย็นทอบางบาง ผ่านม่านหน้าต่าง
หญิงชรา..อายุราวๆ 70 ปี นอนซมอยู่บนเตียง
เธอรู้ว่า นี่เป็นช่วงเวลาสุดท้ายในชีวิตของเธอแล้ว
เธอพอใจกับชีวิตทั้งหมดที่เธอได้ผ่านมา เธอได้แต่งงานมีครอบครัวที่อบอุ่น แม้จะไม่มีลูกก็ตาม
มีเพื่อนที่ดี ผ่านชีวิตการงานที่ดี ถึงแม้วันนี้สามีของเธอจะตายไปก่อนร่วม 10 ปี
แต่ในวันสุดท้ายของชีวิต เพื่อนที่เธอรักที่สุด ก็มานั่งเคียงข้างเธออยู่ตรงนี้
มาส่งเธอ..เหมือนทุกครั้งทุกคราว

“หมอว่า..ฉันคงอยู่ได้ไม่เกินพรุ่งนี้เช้าหรอก” เธอเอ่ยบอกกับเขา เพื่อนชราที่รู้จักกันมาแต่ครั้งยังเด็ก “
"ฉันรู้” ชายชราพยักหน้ารับ “
เธอมาส่งฉัน..เหมือนทุกทีสินะ” หญิงชรามองหน้าชายชรา
“ใช่ ก็ฉันส่งเธอมาตลอดทั้งชีวิตนี่นา ขาดไปอย่างคงไม่ครบ” ชายชราตอบด้วยรอยยิ้มบางๆ

“ตอนเด็กๆบ้านเราอยู่ทางเดียวกัน เรากลับบ้านด้วยกันทุกเย็น บ้านฉันอยู่เลยบ้านเธอไปมาก” เธอกล่าวถึงความหลัง
“แต่ฉันก็ไปส่งเธอทุกวัน” ชายชราบอก
“ใช่..เธอทำอยู่อย่างนั้นตลอดชั้นประถมและมัธยมที่เราเรียนด้วยกันจนเพื่อนๆล้อว่าเราเป็นแฟนกัน” หญิงชราพูดขึ้น
“สุดท้ายก็ต้องเลิกล้อกันไป” เพื่อนชราของเธอต่อคำ
“ตั้งแต่..เธอคบกับแฟนคนแรกของเธอนั่นแหละ”เธอเย้ายิ้มๆ
“แต่ฉันก็ไปส่งเธอทุกวัน..อยู่อย่างเดิมจนต้องเลิกกับแฟนไม่ใช่รึ” ชายชรา..ทวนความหลัง
เธอจำได้ว่าบอกเขาอยู่บ่อยๆ ว่า ไม่ต้องเดินมาส่งเธอแล้วเดี๋ยวแฟนเขาจะโกรธเอ
แต่เขาก็ยังดึงดันที่จะมาส่งเธอ “โกรธก็โกรธไป ..ฉันรู้จักเธอมาก่อนตั้งนาน ยังไงเธอ..ก็ต้องมาก่อน”
ป็นคำพูดที่เธอจำได้-ไม่ลืม ..แม้ว่ามันจะผ่านมาเกือบ 60 ปีแล้วก็ตาม..

เธอยังจำวันที่เขาต้องขึ้นรถไฟเพื่อไปเรียนต่อในมหาวิทยาลัยได้
วันที่ไปส่งเขาที่สถานี เธอร้องไห้จะเป็นจะตาย ..เขาวุ่นกับการปลอบเธอจนไม่เป็นอันได้ร่ำลาพ่อแม่
พอเธอสงบลงและขอตัวเข้าไปล้างหน้าล้างตาในห้องน้ำ พ่อแม่ของเขาไปเช็คเที่ยวรถไฟ
พอเธอกลับมาก็พบเขานั่งร้องไห้คนเดียวกับกองกระเป๋า เงยหน้าขึ้นบอกกับเธอทั้งน้ำตา
“กลับบ้านเอง..เดินดีๆ นะ” และนั่นทำให้เธอต้องเสียน้ำตา..อีกรอบ

เธอจำได้ว่า วันที่เขาปิดภาคเรียนและกลับมาบ้าน เธอแนะนำเขาให้รู้จักกับแฟนหนุ่มของเธอ
ตอนแรกทั้งสองเหมือนจะเข้ากันได้ดี ..แต่อีก2-3 วัน มีคนมาบอกว่า แฟนเธอกับเพื่อนเธอต่อยกัน
“มัน..นอกใจเธอ” เขาบอกเรียบๆ
แต่เธอไม่เชื่อ วันนั้นเธอเชื่อแฟนมากกว่า..ว่าเขาอิจฉาแฟนเธอจึงหาเรื่องชกต่อย เธอว่าเขาไปหลายคำ อาทิตย์นึงให้หลังเธอจึงรู้ว่า เขาเป็นคนถูก เมื่อเธอไปหาเขาที่บ้าน ก็เจอแต่พ่อของเขา
“มันกลับไป..แต่อาทิตย์ก่อนแล้ว เห็นว่ามีธุระด่วน ไม่รู้อะไร”
เธอส่งจดหมายไปขอโทษ เขาตอบมาว่าไม่เป็นไร เขาไม่เคยโกรธเธอ แค่น้อยใจเล็กๆ
ในจดหมายลงท้าย..ด้วยคำ-คำเก่า "กลับบ้านเอง..เดินดีๆนะ"

เธอรู้ว่า..ในคำที่เหมือนสั้นๆ นั้นเขาพูดอะไรออกมา..มากมายขนาดไหน
เธอจำได้ถึงวันที่เธอบอกเขาว่า เธอจะแต่งงาน
เขามองหน้าเธอ เธออ่านไม่ออกว่ามันเป็นความรู้สึกอะไร ..ดีใจ? ..เสียใจ? และเมื่อเธอถามเขาตรงๆ เขาก็ตอบว่า “..เราใจหาย..” แต่ก่อนหน้านั้น ก็เขานี่แหละ ที่เป็นคนช่วยเธอเลือก
ช่วยเธอดูว่าผู้ชายคนนี้นิสัยดี และรักเธอจริง “เรา-ผู้ชายด้วยกันเราดูออก”
ซี่งเขาก็ดูไม่ผิด สามีของเธอดีเหมือนอย่างที่เขาบอก
วันแต่งงานเธอบอกเขาว่า.. “ความเป็นเพื่อนของเรายังเหมือนเดิมนะ ไม่ต้องห่วง”
เขามองเธอนิ่งๆ พยักหน้าน้อยๆไม่ตอบคำ ถึงเวลารดน้ำสังข์ เขาอวยพรเธอมากมาย
แต่พูดกับสามีเธอเพียงสั้นๆ ว่า “ฝากด้วยนะ

หลังจากนั้น เขาก็แต่งงานมีครอบครัวของเขา เธอก็มีครอบครัวของเธอ ....
มีบางช่วงของชีวิตที่ห่างกันไป แต่ก็ไม่เคยลืมกัน เธอส่งการ์ดอวยพรวันเกิดให้เขาทุกๆปี
ตอนนี้เขาน่าจะเก็บมันไว้ได้ 59 ใบแล้วล่ะ เพราะเธอนับของเธอแล้วมันได้ 58 ใบ น้อยกว่าอยู่ใบนึง.. เพราะเธอเกิดทีหลังเขา 5 เดือน..
บางที เธอรู้สึกสนิทกับเขามากกว่าคนรักของเธอเสียอีก หลายเรื่องที่เขาได้รับรู้
แต่คนรักของเธอไม่แม้แต่ระแคะระคาย
และก็เช่นกันหลายความลับที่เขาระบาย ที่เขาฝากไว้ที่เธอ เธอก็รับและเก็บงำมันไว้ด้วยความเต็มใจ

“คิดอะไรอยู่?” เขาเอ่ยขึ้นมา..ทำลายความเงียบ
“เรากำลังนึกแปลกใจ” เธอเอ่ย..ด้วยท่าทีครุ่นคิด “ทำไมเราถึงไม่ได้เป็น..คนรักกัน?”
เขานิ่งไปเหมือนกำลังคิดเช่นกัน ”เราสนิทกันมากเกินไปมั้ง” .....เขาว่า
“นั่น..ไม่น่าใช่เหตุผลนี่” เธอว่า
“เธอถามยากไปนะ” เขาตอบหลังจากนิ่งคิดอีกอยู่ครู่ใหญ่
“ไม่ยากหรอก ลองคิดเล่นๆ สิว่าทำไมเราถึงไม่รักกันนะ?” แววตาเธอมีแววขี้เล่นซุกซน เหมือนเด็กหญิงครั้งกระโน้น
“อืมม..อันนี้..ค่อยง่ายขึ้นมาหน่อย” เขาพูดขึ้น
เธอมองหน้าเขา แปลกใจเธอว่า..เธอไม่ได้เปลี่ยนคำถามนี่นะ
“ฉันไม่รู้หรอกว่า..ทำไม-เราถึงไม่ได้เป็น..คนรักกัน” เขามองหน้าเธอ..ด้วยสายตาอ่อนโยน
”แต่..ถ้าเธอถามว่า ทำไมเราถึงไม่รักกันน่ะ” เขาเว้นช่วง
“ฉันก็จะตอบว่า -- ฉันว่า..เราไม่ได้-ไม่รักกัน..ซะหน่อย”

เธอหลับตาลง.. คำถามที่ถูกซ่อนไว้หลายสิบปีกลับตอบออกมาง่ายๆอย่างนี้เอง
“นั่นสินะ ..เราไม่ได้-ไม่รักกัน..ซะหน่อย” เธอตอบพร้อมกับหลับตาลง
ตอนนี้ เธอพร้อมที่จะจากโลกใบนี้ไป อย่างมีความสุขแล้ว
ในความรู้สึกที่เริ่มพร่าและเลือน เธอสัมผัสได้ถึงมือของเขาที่เอื้อมมากุมมือเธอไว้
“กลับบ้านเอง..เดินดีๆนะ..”
และนั่น.. คือคำสุดท้ายที่เธอได้ยิน…...

ไปอ่านเจอมา เลยเอามาให้อ่านกันค่ะ .......ซึ้งดี

โดย: ป้าติ๋ม   วันที่: 2 Nov 2006 - 22:57

 ความคิดเห็นที่: 1 / 16 : 232608

โดย: aon

ชอบ ครับ ...

ขอบคุณมาก.....




“กลับบ้านเอง..เดินดีๆนะ..”

 ความคิดเห็นที่: 2 / 16 : 232613

โดย: เซนท์โซเฟียร์

เง้อ.ซึ้งตอนดึก อิอิ ก๊อบไว้ดีกว่า

 ความคิดเห็นที่: 3 / 16 : 232640

โดย: คนจร

ซึ้งจัง.

 ความคิดเห็นที่: 4 / 16 : 232641

โดย: koko69

กินใจมากเลยครับป้าติ๋ม ขอบคุณครับ ขอบคุณที่นำเรื่องราวดีดี เป็นความผูกพันธ์อันลึกซึ้งมาแบ่งปันความรู็สึกที่ดี ให้พวกเรา

 ความคิดเห็นที่: 5 / 16 : 232642

โดย: T@dT@ ^_^

 ความคิดเห็นที่: 6 / 16 : 232654

โดย: แตะเองคร๊า

ป้าติ๋มกลับบ้านเองอ่ะป่าว?




















เดินดีๆน๊า.....คริคริ

 ความคิดเห็นที่: 7 / 16 : 232661

โดย: Niceguy_C

ไม่ซึ้งอ่ะ

สงสัยหัวใจจะตายด้านล่ะ

 ความคิดเห็นที่: 8 / 16 : 232672

โดย: nid

อ่านแล้ว น้ำตาจาไหล นิดนิด

 ความคิดเห็นที่: 9 / 16 : 232957

โดย: ป้าติ๋ม

7 วิธี " ให้ความรัก "

ยิ่งเราให้ความรักมากแค่ไหน เราก็จะได้แต่ความสุขใจกลับมามากเท่านั้น ความรักไม่สามารถซื้อหาร้องขอหรือครอบครองได้ บางทีโลกที่เป็นอยู่มันทำให้เราลืมความรักไป หัวใจก็จะด้านชาลงเรื่อยๆ ดังนั้น เราจงลุกขึ้นมาให้ความรักกันเถอะ จะรู้สึกว่าชีวิตมีค่าขึ้นเยอะ

1. ให้เวลากับตัวเอง

ก่อนที่เรากำลังคิดว่าให้ความรักใครนั้น ควรจะเริ่มจากจิตใจที่สงบ มีสติเสียก่อน เอาให้ชีวิตไม่มีเงื่อนไขอะไร เมื่อเราเต็มกับตัวเองแล้ว เราก็จะพร้อมแล้วล่ะ ที่เริ่มลงมือให้ความรักกับใคร หาเวลาส่วนตัวจากที่คุณต้องไปซื้อโน่น ซื้อนี่ เปลี่ยนเป็นไปเดินเล่น นั่งจิบน้ำชาในสวน และระหว่างนั้นใครมาชวนไปทำอะไรก็อย่าใจอ่อนเชียว ให้ถือว่าเป็นเวลาอันหวงแหนของคุณ จะได้ฟังเสียงจากข้างในตัวเองได้เต็มที่ไง

2. กล้าที่จะบอกรัก

" คนโง่เขลาคือคนที่ไม่สามารถแสดงความรักออกมาได้ " มหาตมะคานธี กล่าวเอาไว้ การบอกใครว่ารักถือเป็นความกล้าอย่างหนึ่งของชีวิตก็ว่าได้ ถ้าคุณกลัวว่ามันจะทำให้คุณดูโง่หรือแปลกล่ะก็ ลองหาวิธีบอกรักในแบบต่างๆ ที่ทำให้คุณเขินน้อยที่สุด เช่น ถ้าเป็นเพื่อนร่วมงานก็อาจจะเขียนข้อความหรืออีเมล์ส่งให้กำลังใจ หรือถ้าเป็นคนใกล้ชิดเรา การกอดเป็นวิธีที่น่ารักที่ไม่ต้องลงทุนอะไร ทำได้ตลอดเวลา หรือเอาลูกเกดมาเรียงเป็นรูปหัวใจให้หลานตัวน้อยของคุณ พาแม่ไปเที่ยว แอบจัดดอกไม้ใส่แจกันตั้งไว้ที่โต๊ะน้อง

3. ทำอะไรที่ไม่หรรษาร่วมกัน

เวลาคนเราทำอะไรด้วยกันก็มักจะเลือกทำแต่สิ่งที่ต้องปนความสนุกรื่นรมย์มาด้วย ส่วนอะไรที่ไม่เคยชอบทำเลยกลับต้องทำคนเดียว ลองเปลี่ยนมาทำอะไรที่ทำร่วมกันดู อันนี้จะสร้างให้อีกฝ่ายหนึ่งรู้สึกว่าถึงจะลำบากยังไงก็ยังมีเพื่อนอยู่ข้างๆ เสมอ เช่น ยืนเข้าคิวเป็นชั่วโมง รอเสียค่าไฟฟ้า เป็นเพื่อนไปซูเปอร์มาเก็ตกับแม่ ไปเป็นเพื่อนน้องสมัครสอบเอ็นทรานซ์ ...

4. "ให้" มากกว่าที่เขาคาดว่าจะได้รับ

บางทีเราก็อาจมีความเห็นแก่ตัว ความงกอะไรซ่อนอยู่ ลองใช้วิธี "ก็ฉันอยากจะให้น่ะ" ให้แบบไม่มีใครคาดคิด เช่น แอบเอาเกมที่สุดฮิตสุดซุกไว้ใต้หมอนหลานชาย พูดกับศัตรูตัวร้ายในที่ทำงานของคุณอย่างจริงใจว่า " ถึงเราจะไม่ค่อยลงรอยกัน แต่ขอบอกว่ารายงานฉบับนี้ของคุณเยี่ยมจริงๆ" ให้ทิปบ๋อยแบบเกินๆ ไม่บ่นอะไรเลย เวลาน้องคุณชมว่าต่างหูสวยจัง ก็ยิ้มแล้วให้เขาไปเลย เหล่านี้ล่ะในที่สุดแล้วคุณจะพบว่าทุกอย่างที่ดีๆ มันจะย้อนคืนมาสู่คุณหมดแบบที่คุณไม่รู้ตัว

5. ปล่อยให้มันเป็นไป

บางทีแฟนสุดรักของฉันก็มีอารมณ์บูดและก็เงียบๆไป ฉันรู้ว่ามันเป็นเพราะว่าเขากลุ้มใจกับปัญหาเรื่องงานของเขาที่เขาไม่อยากจะเล่าให้ฉันฟัง และฉันก็ได้เรียนรู้ว่าสิ่งที่ดีที่สุดที่ฉันทำให้เขาได้ก็คือบอกเขาว่า ฉันรู้ว่าเขากำลังรู้สึกแย่อยู่ เพราะฉะนั้นก็ไม่จำเป็นต้องทำเฉยปกปิดว่าทุกอย่างโอเค เขาอาจกลุ้มใจอยู่ แต่อย่างน้อยเขาก็รู้ว่าเราไม่ได้กำลังกดดันให้เขาต้องรีบกลับมาเป็นปกติแบบเดิม นั่นล่ะจะทำให้เขาโล่งขึ้นได้เลย การที่เราไม่พูดอะไรกัน บางทีมันก็เป็นการพูดคุยที่ดีที่สุดไปได้ แค่อย่าไปบังคับหรืองอนกดดันอะไรเขาเพิ่มขึ้น ทำตัวน่ารักและมีความสุขเข้าไว้ เขาไม่เล่าให้คุณฟังวันนี้ เขาอาจเล่าให้ฟังอีกในสิบปีข้างหน้าก็ได้นะ

6. ชอปปิ้งความรัก

เราส่งความรักให้คนทั้งโลกได้ เดี๋ยวนี้เขามีเป็นแคตตาล็อกให้เลือกให้คุณได้ชอปปิ้งความรักอย่างอิ่มใจ ลองคลิกไปที่ www.worldvisiongifts.org ในนั้นคุณจะบริจาคได้หลายรูปแบบเลยล่ะ เช่น จ่ายเงิน 2000 บาท ทางเว็บก็จะจัดส่งหนังสือหนึ่งลังส่งให้ห้องสมุดในโรงเรียน ในแอฟริกาในนามของคุณ หรือจ่าย 800 บาทสำหรับเด็กไร้ที่พักอาศัย 500 บาทส่งการ์ดให้เด็กกำพร้าเทศกาลปีใหม่ ลองทำอย่างนี้ดูไม่ต้องไปคิดมากว่าแล้วเงินที่จ่ายไปเขาจะเอาไปใช้อย่างนั้นจริงหรือ ทุกอย่างมันอยู่ที่ใจ

7. เลิกเชิดใส่

อีกอย่างที่ถือว่ายากในชีวิตมนุษย์ก็คือ การออกปากชมใครอย่างจริงใจ มันเป็นอะไรก็ไม่รู้นะปากหนักเหลือเกิน กว่าจะหลุดชมใครได้ โห! แทบต้องเค้น ที่ยากยิ่งกว่าก็ ถ้าต้องชมใครที่เขาเองกลับไม่เห็นอะไรดีในตัวคุณแถมยังแอบเย้ยคุณอีกต่างหาก นี่ล่ะถ้าเราเอาชนะความรู้สึกตรงนี้ได้ ชมทุกคนอย่างจริงใจ แล้วจะรู้สึกหัวใจเต็มๆ เช่นกำลังนั่งคุยกับเพื่อนสาวอยู่ ชั่วขณะที่เขาหัวเราะขึ้นมา เราก็บอกไปว่า " เธอเป็นผู้หญิงที่อยู่ด้วยแล้วสนุกที่สุดเลย" นั่นล่ะเพื่อนคุณก็จะอึ้งแล้วดีใจได้

 ความคิดเห็นที่: 10 / 16 : 232978

โดย: ลุงมิ

 ความคิดเห็นที่: 11 / 16 : 232989

โดย: ทวีรัฐ

" เธอเป็นผู้หญิงที่อยู่ด้วยแล้วสนุกที่สุดเลย"

ผมว่าประโยคนี้อันตรายที่สุดเหมือนกันนะครับถ้าใช้ผิดจังหวะ

 ความคิดเห็นที่: 12 / 16 : 233000

โดย: ป้าติ๋ม

 ความคิดเห็นที่: 13 / 16 : 233006

โดย: แตะเองคร๊า

ป้าติ๋มอินเลิฟ
















กร๊ากกกกกกกกกกกกกกกกก

 ความคิดเห็นที่: 14 / 16 : 233009

โดย: ป้าติ๋ม

พักนี้จะใช้เวลาอยู่คนเดียวเป็นส่วนใหญ่.........
แล้วก็เลยรู้ว่า ความรักอยู่รอบๆตัวเรา........
มีผู้คนมากมายให้เรารัก.....
ตัวเราเอง......น้องที่น่ารัก...หลานๆที่กำลังอยู่ในวัยซน.....

 ความคิดเห็นที่: 15 / 16 : 233028

โดย: กวางป่า เมี๊ยว เมี๊ยว

ป้าติ๋ม ขร๋า.... ว่างๆแวะมาเที่ยวบ้านกวางสิคะ จะเอาเจ้าตัวเล็กมาให้รักอีกตัวนึงงงง ตอนนี้ขนปุ๊ยยยปุยยย ล่ะ ^^

 ความคิดเห็นที่: 16 / 16 : 233143

โดย: AL Fargo

กลับบ้านเอง....เดินดี ดี นะ.....

ระวังตกท่อล่ะ................ดูหมาข้างบ้านดีดีด้วย........อย่าหาเรื่องวินมอไซค์นะ.............

ระวังผีคลานตาม................... 555+








จริง ๆน่ะซึ้งแต่แอบเก็บไว้ในใจ