เศร้าจัง
อายุยังน้อยๆ ไม่น่าคิดสั้นเลย ยังไงก็ขอไว้อาลัยด้วยนะครับ
ความเห็นส่วนตัว สาเหตุคงเป็นเพราะ'รู้สึกว่า'ชีวิตก่อนแต่งและหลังแต่ง มันแตกต่างเกินไปจนรับไม่ได้ประเด็นหนึ่ง ,ความคาดหวังในชีวิตคู่ที่สูงเกินไป ประเด็นสอง และหาทางออกของปัญหาที่เผชิญอยู่ไม่เจอ นั่นคือประเด็นสาม ทั้งหมดมันเกี่ยวเนื่องกันอยู่ครับ
ประมาณว่าก่อนแต่งคงถูกรายล้อมไปด้วยผู้คนเพื่อนฝูง และมีอดีตที่งดงามน่าจดจำ ทำให้รู้สึกดี ไม่เหงา แต่พอแต่งแล้วก็เหมือนถูกดึงออกมาจากจุดนั้น ไม่สิ อาจอยู่จุดเดิมแหละ แต่มีความคิดบางอย่างปิดกั้นเอาไว้ ทำให้รู้สึกว่า ทั้งชีวิตมีกันแค่สองคนบนโลกใบนี้ บรรยากาศเลยมาคุขึ้นมาทันที
ดังนั้นเมื่อสามีไม่อยู่เลยรู้สึกว่าตัวเองอยู่คนเดียว อ้างว้าง เงียบเหงา ปล่าวเปลี่ยว ตลอดเวลา เลยพยายามโทรหาบ่อยๆ หรือถึงขั้นเรียกร้องความสนใจด้วย'อาการเดิม' อย่างที่ว่า ซึ่งถ้าสามีสามารถลาออกจากงานแล้วมาอยู่บ้านด้วยกันสองคนตลอดเวลาจนแกเฒ่า ก็น่าจะเป็นชีวิตคู่ที่แฮปปี้อย่างแรง ไม่สิอดตายกันพอดี อันนี้เข้าข่ายรักแท้ดูแลไม่ได้จริงๆแหละ ซึ่งถ้าหากสามีทำความเข้าใจในความรู้สึกของน้องเค้าได้ ก็คงจะดี แต่ก็อย่างว่าแหละ ผู้หญิงกับผู้ชาย 'คิด' ไม่เหมือนกันอ่ะ
สุดท้าย 'ถ้าหาก' น้องเค้าทำใจ ยอมรับในความเป็นจริงของสรรพสิ่ง รู้จักปล่อยวาง ไม่ยึดมั่นถือมั่น ไม่คิดมาก และทำชีวิตให้มีความสุขเข้าไว้ มองโลกกว้างๆ และมองในแง่บวก ก็คงไม่เกิดเรื่องร้ายๆขึ้นน่ะครับ
ขออภัยหากความเห็นผมไม่ถูกต้องนัก หรืออาจทำให้ไม่สบายใจต่อผู้เกี่ยวข้อง สิ่งที่ผ่านไปแล้วแก้ไขอะไรไม่ได้ ถือว่าเป็นอุทธาหรณ์ให้ชีวิตคู่ท่านอื่นๆละกันนะครับ
ขอแสดงความเสียใจด้วยจริงๆ ครับ