ออกเิดินทางจาก จ.เลย เวลา 00.00 น. เข้าโคราช ผ่านเส้นทาง ชุมแพ ชัยภูมิ แยกหนองบัึวโคกแล้วแยกไปทาง อ.พระทองคำ ใช้ความเร็ว 80-90 ตลอดทาง เนื่องจากกลัวชนสัตว์ที่วิ่งตัดหน้าแล้วมองไม่เห็น
ถึงช่วง อ.พระทองคำ เวลาประมาณ 06.30 น. เห็นว่าฟ้าสว่างแล้วจึงเพิ่มความเร็วเป็น 120 - 130 ถนนเรียบๆ สบายๆ รถไม่มากนัก ปกติผมจะวิ่งรถไม่เร็วนักสุดๆ ก็ไม่เกิน 90 เวลามีหมาแมววิ่งตัดหน้าก็จะเบรคสะบัดรถหลบได้ทันทุกครั้งไป ไม่อยากชนสงสารมัน
วันนี้ขับเร็วขึ้นเนื่องจากต้องรีบเข้าไปรับพี่ ซึ่งเดินทางมาถึง บขส. โคราชก่อนแล้ว ถนนช่วงที่โชว์สตันท์นั้นเป็นถนนสองเลนสวนกันก่อนที่จะแยกเข้าตัวอำเภอ
ในขณะที่วิ่้งผ่านเขาตัวอำเภอนั้น ก็มีเด็กวิ่งออกมาจากร้านค้าขึ้นมาบนไหล่ทางอย่างเร็ว แต่เด็กไม่ได้วิ่งตัดหน้ารถ ลักษณะวิ่งขึ้นมาอย่างเร็วแล้วหักศอกวิ่งไปตามไหล่ทางระยะกระชั้นชิด ผมตกใจ เท้าเหยียบเบรคพร้อมสะบัดพวงมาลัยเหมือนอย่างเคย
แต่........ไอ้สะบัดพวงมาลัยที่ผ่านๆ มานั้นมันความเร็วแค่ไม่เกิน 90 แต่สะบัดครั้งนี้มันความเร็ว 120+ การโชว์เริ่มแล้ว........
เริ่มต้นด้วยการดริฟขวาก่อน.....รถเสียหลักโดยมันพยายามจะเอาท้ายไปวิ่งแทนหน้า แต่ด้วยความ..อะไรก็ไม่รู้... มือผมมันหมุนพวงมาลัยให้ล้อหันไปทางที่รถกำลังสไลด์ไปโดยอัตโนมัติ รถวิ่งสไลด์ข้างขวาไปเป็นระยะทางประมาณ 30 เมตร ก่อนที่มันจะหันหัวกลับมา.....เสียงล้อบดถนนดังสนั่น......
มันยังไม่พอ ท้ายรถมันยังอุตสาห์เหวี่ยงกลับสวนมาอีกทางเปลี่ยนเป็นสไลด์ซ้ายไปเป็นระยะทางอีกประมาณ 20 เมตร มือผมก็หมุนพวงมาลัยสวนไปโดยอัตโนมัติเช่นกัน ตอนนี้รถสไลด์ไปดริฟอยู่เลนฝั่งรถสวนมา ซึ่งมันก็มีรถบรรทุกหกล้อขนของกำลังเบรคตัวโก่งอยู่เหมือนกัน รถผมกำลังสไลด์เข้าไปหารถหกล้อคันนั้น....
ผมไม่รู้จะทำยังไงจึงตัดสินใจเหยียบเบรคอย่างแรง ระบบเอบีเอสทำงานทันที...เอี๊ยดส ฟรืด เอี๊ยดดดด กึกๆ เอี๊ยดสสส... รถหกล้อหักหลบผมเล็กน้อยพร้อมเร่งเครื่องออกไปอย่างแรง ซึ่งเป็นจังหวะที่หัวรถผมเริ่มปักเข้าไปท้ายรถหกล้อคันนั้น.... ปรากฏว่า วืดดดด....เฉียดไปนิดเดียว!!!
คราวนี้ท้ายรถผมมันทำสำเร็จ มันสามารถออกวิ่งแซงหน้าตัวเองได้สมใจ โชว์โดนัทกำลังจะมา....
ท้ายรถผมปัดรอบตัวมันเองหนึ่งรอบครึ่ง แล้วมันก็สไลด์ฺไปหยุดลงที่หน้ารถกระบะไทรทันคันหนึ่งที่จอดรอลุ้นผมอยู่้ในเลนที่สวนมาในระยะประมาณ 2 เมตร กระบะคันนั้นไม่มีทางหนี ถอยหลังก็ติดรถอยู่หลังนับสิบ หลบลงข้างก็มีรถจอดขวาง สวนไปอยู่เลนที่ผมวิ่งก็ไม่รู้ว่าผมจะกลับเข้าเลนผมแล้ววิ่งต่อรึเปล่า...........
หลังจากทุกอย่างเงียบสงบแล้ว เครื่องรถยังติดอยู่รถไม่ตกทาง ผมจึงออกตัวเข้าไปอยู่ในเลนเดิมแล้วจอดรถลงไปขอโทษขอโพยคนขับรถกระบะไทรทันคันนั้น
พี่แกเปิดประตูลงจากรถมาแล้วนั่งพิงรถตัวเอง แกบอกว่า เข่าอ่อน มือจิกพวงมาลัยแน่นเลย ไม่รู้จะหนีไปไหน รอปะทะลูกเดียว จะเปิดประตูวิ่งหนีก็ลังเล ถ้าปวดเยี่ยวอยู่นี่มีไหลแน่นอน แกพูดต่อไปอีกว่าเคยเห็นแต่ในหนังพอมาเห็นของจริงแทบช็อค
ชาวบ้านออกมายืนดูข้างทางเป็นร้อย ย้ำครับว่าเป็นร้อย คือถ้าใครคิดจะขโมยของของใครก็คงอาศัยช่างเวลานี้แหละเหมาะสุด ทุกสายตาจับจ้องมาที่รถเก๋งสีเหลืองเป็นตาเดียว ส่วนไอ้เด็กเปรตนั้นมันวิ่งหายสบายใจเฉิบไปไหนแล้วก็ไม่รู้ รถที่วิ่งตามหลังผมมาจอดรอลุ้นผมอยู่ไกลๆ นู้น...ไม่กล้าวิ่งตามมา
มีคนมายืนดูรถผมหลายคน บางคนก็ถามว่ารถยี่ห้ออะไร บางคนก็พูดว่าถ้าไม่่ใช่รถแนวนี้มีกลิ้งเป็นลูกขนุนแน่นอน บางคนเห็นตั้งแต่ต้นจนจบแกเล่าให้ฟังว่าตอนรถแถนั้นไม่เห็นรถโยกโยนตัวเลยสักนิด เลี้ยวได้คมมาก รถไม่ตกทาง หลบรถหกล้อได้อีกต่างหาก แถมยังชมว่าเราสติดี ขับรถเก่ง และระบบรถเราสุดยอดอีกต่างหาก (หารู้ไม่ว่าที่เป็นอยู่ในเวลานั้นแทบแต๋วแตก มันฟลุ๊คล้วนๆ แล้วเราไม่ได้หลบรถหกล้อได้ แต่รถหกล้อมันหลบเราได้ต่างหาก) แกรู้จักไอ้เด็กคนนั้นด้วยเดี๋ยวสายๆ แกจะเดินไปด่ามันให้ที่บ้าน.....
ผมเพิ่้งเห็นประโยชน์ของพวงมาลัยเล็กวันนี้นี่เอง วงเล็กมันทำให้เลี้ยวเร็วเพราะช่วงสาวมือมันสั้น เมื่อก่อนผมไม่ค่อยชอบ ดูแล้วมันไม่สมสวนกับรถ (แต่ก็ใส่ แต่ใส่แบบทรงเหลี่ยม)
ว่าแต่ว่า ไอ้ตอนที่รถเริ่มเสียหลักนั้น ผมเองไม่มีสติสักเท่าไรนัก มือมันหมุน เท้ามันเหยียบ ตามันมอง สมองสั่งการไปเอง โดยที่ผมก็ไม่รู้ตัว 100 เปอร์เซ็นต์ สงสัยดูหนังเยอะ.... เลยโชคดีสุดๆ
นี่ถ้ารถไม่ไ้ด้โหลด
ถ้าไม่ได้พวงมาลัยโมโมวงเล็ก
ถ้าไม่ได้สปริงแต่ง
ถ้าไ่ม่ได้แมกซ์ 18
ถ้าไม่ได้ยางหน้ากว้าง 225
ถ้าไม่ได้ระบบเอบีเอส
ผมว่า มีได้ตายกันแน่นอน
เฮ้อออ.....ไอ้เด็กเปรต มันจะรู้ตัวมั๊ยเนี่ย..............
เอาแลนติสแต่งไปโชว์สตันท์ที่ อ.พระทองคำมา (เล่ายาวๆ น่าเบื่อนะ)
สุดยอดมากมายครับ
