ไม่มีวันอาทิตย์หรือวันจันทร์ ด้วยเพราะวันต่าง ๆ นั้น คนเราคิดกำหนดขึ้นมาเอง
ไม่มีเวลาแปดโมงเช้าหรือห้าทุ่ม ด้วยเพราะเวลาต่าง ๆ นั้น คนเรานับมันขึ้นมาเอง
แล้วต่างคร่ำครวญเป็นทุกข์ว่า จะหาเวลาว่างได้เมื่อใด ว่าจะทำวันหนึ่งให้มีค่าได้อย่างไร
หลายคนตกเป็นทาสที่น่าเวทนานัก
มีเพียงจำนวนน้อยนิดเท่านั้น ที่แสวงหาความสุขที่แท้จริงได้
ด้วยจิตวิญญาณเป็นอิสระ ไม่ตกเป็นทาสแห่งกาลเวลาสมมตินั้น
สำหรับท่าน " อนาข้าพเจ้าขอบบทนี้ให้
คำว่า "พากเพียร" นั้นหมายถึง การกระทำที่สม่ำเสมอ ทำไปทีละน้อยตามสมควรแก่กำลัง แต่ไม่หยุด
ทุกสิ่งทุกอย่างที่เป็นไปโดยสม่ำเสมอ ย่อมมีกำลังแรงเกินกว่าที่เรานึกฝัน
น้ำที่ไหลอยู่ไม่ขาดสาย สามารถทำให้ก้อนหินกลมมน
ทุกสิ่งทุกอย่างย่อมพ่ายแพ้แก่ความพยายามที่สม่ำเสมอ ค่อยทำไปทีละน้อย แต่ทำไม่ลดละ"
ฉันนั้นเมื่อมีนารีจงพากเพียรและอย่าทำให้หล่อนนั้นเบื่อหน่าย
สดับลมขับขาน
ยินเสียงร้าวรานกู่ก้อง
กรีดแทงในหัวใจอันเศร้าหมอง
ลมหายใจร่ำร้องขอชีวิต
ใบไม้สีดำปลิดปลิวไกล
เผามวลไม้ไล่ขุดถอนตามลิขิต
ตามบัญชามัจจุราชแห่งความคิด
เร่งผลิตกลไกแห่งจักรกล
กระแทกกระชั้นกระชากประชิด
หลงทิศหลงทางอย่างสับสน
เลือดนองกองชีพแห่งผู้คน
หลงวนอยู่ในความไม่เข้าใจ
ทั้งพูดจาภาษาชาติเดียวกัน
ต่างไหวหวั่นไม่กล้าจะเข้าใกล้
ต่างถือมีดถือปืนกันเอาไว้
อย่าเผลอไปจะทำร้ายในทันที
อาศัยในนครอันอึกทึก
ความรู้สึกอันเงียบงันกลับล้นปรี่
เสียงหัวใจร่ำร้องอย่างเร็วรี่
อยากจะหนี ... อยากจะหนี ... หนีให้ไกล
สดับลมขับขาน
เหลือเพียงเศษวันวานอันหมองไหม้
เมื่อวันนี้ไม่มีแม้ใบไม้
จะสำนึกหรือร้องไห้ ... ก็สายเกิน