บังเอิญกะลังเครียร์เมลล์บอกซ์ แล้วเจออันนี้...น่าอ่านพึงสังวร นิ๊ดนึง
น้ำใจบนท้องถนนครับ เรื่องยาวไปนิด แต่ให้อะไรกับเราเยอะ
ทีเดียวครับ
--------------------------------------------------------------
จะบีบแตรไล่ทำไมนักหนาวะ กับอีแค่ผมจอดทับเส้นกากบาท
เหลือง จริงๆ แล้วผมไม่ได้ตั้งใจหรอก แต่ไม่นึกว่ารถข้างหน้า
จะขยับไปได้แค่นั้น คุณก็รีบ ผมก็รีบ ใครๆ ก็รีบกันทั้งนั้น เอ้า
เอาเข้าไป บีบเข้าไป - - - มันยังบีบแตรอีกนับสิบครั้ง ผมหัน
ไปมอง ช่างเถอะ! มันก็แค่ไอ้แท็กซี่คันหนึ่ง ท่าทางคนขับคง
จะเอาเรื่องอยู่เหมือนกัน ผู้โดยสารที่นั่งอยู่ตอนหลังก็ดูจะโวย
วายโหวกเหวกไม่แพ้กัน จะรีบไปไหนนักหนาวะ
แต่โดนเข้าไปหลายครั้งก็อายเหมือนกันแฮะ เสียงแตรที่ดัง
สนั่นทำให้คนที่เดินผ่านไปผ่านมาหันมามองที่ผมเป็นตาเดียว
แล้วจะให้ทำไงล่ะ ผมมองซ้ายมองขวา รถติดออกอย่างนี้จะ
ถอยหลังก็ไม่ได้ รถคันหลังก็จ่อมาซะติด จะขยับไปข้างหน้า
ก็อย่าหวัง ช่างมันเถอะ ทนอายเอาหน่อย
พอเถอะวะ จะบีบไปทำไม ออกจากซอยได้ก็ต้องมาติดไฟ
แดงด้วยกันอยู่ดี ทั้งคนขับและผู้โดยสารชี้โบ๊ชี้เบ๊มาที่ผม จะ
ว่าอะไรผมก็ไม่เข้าใจหรอก ตาของผมกับตาของคนขับแท็กซี่
ประสานกันเข้าอย่างจัง ทำไงดีล่ะ เห็นทีงานนี้ต้องกวนตีนกัน
แล้ว ผมยกนิ้วกลางให้พร้อมกับเหยียบคันเร่งกระชากรถออก
จากสี่แยก ขยับไปได้นิดเดียว แท็กซี่คันนั้นก็ปราดแทรกรถ
คันที่ตามหลังผมทันที เอาวะ งานนี้เป็นไงเป็นกัน ผมคิด แท็กซี่
คันนั้นยังบีบแตรและเปิดไฟสูงต่ำไล่ผมมาตลอด มันแน่ - - -
งานนี้ ถนนช่วงนี้ถึงแม้การจราจรจะค่อนข้างคับคั่ง แต่จริงๆ ก็
ไม่เหลือวิสัยหากผมจะหลีกทางให้มันแซงขึ้นไปข้างหน้า แต่ถ้า
ลองเล่นกันถึงขั้นนี้แล้ว ก็เห็นที่จะต้องตามกวนตีนกันไปให้ถึงที่สุด
ผมไม่รู้จะอธิบายยังไงดีว่าผมขับรถเร็วขนาดไหน รู้แต่ว่าผมทำ
ทุกวิถีทางที่ไม่ให้มันแซงหน้าไปได้ ถ้าเผลอปล่อยให้แซงหน้า
ได้เมื่อไหร่ ผมจะเร่งแซงกลับไปดักหน้าไว้ทุกครั้ง ต้องให้บทเรียน
ไอ้คนพวกนี้บ้าง ผมเบื่อเต็มทนกับพวกแท็กซี่ที่จอดรับส่งผู้โดยสาร
ไม่เลือกที่ คิดอยากจะจอดตรงไหนก็จอด ที่รถรามันติดกันยาว
เหยียดอยู่ทุกวันนี้ ก็ไอ้พวกนี้แหละเป็นส่วนหนึ่ง ต้องเล่นแม่งซะบ้าง
จะได้เข็ด
แท็กซี่คันนั้นยังใช้ความเร็วอยู่เหมือนเดิม แซงซ้ายแซงขวาปาด
หน้าปาดหลังเค้าไปทั่ว ผมหลับตานึกถึงผู้โดยสารที่นั่งอยู่ในนั้น
ป่านนี้คงหายใจไม่ทั่วท้องแน่ๆ ทำไมถึงได้รีบขนาดนี้วะ ผมเหยียบ
คันเร่งจนมิดแซงรถคันโน้นคันนี้แล้วก็ไปปาดหน้ามันอีกครั้ง แล้วก็
ชลอความเร็วกันท่าไม่ให้มันแซงผม ก็ได้ผล มันทั้งบีบแตรทั้งเปิด
ไฟไล่ใส่ผม ช่าง - - - - - - บีบแตรไล่กูนัก กูจะกันท่า - - - ไป
ตลอดอย่างนี้แหละ
อีกแค่สองแยกก็จะถึงที่หมายของผมแล้ว วันนี้ผมลางานครึ่งวัน
เพื่อมาตรวจร่างกายที่โรงพยาบาลแห่งนี้ จริงๆ แล้วผมก็ไม่ได้รีบ
ร้อนอะไรหรอก เวลาของผมยังมีเหลือเฟือ กวนตีนกันอีกซักพัก
เวลาก็ยังเหลือแหล่ ไอ้การตรวจร่างกายสมัยนี้ก็ไม่ได้เสียเวลา
อะไรนักหนา เถลไถลไปโน่นไปนี่ก็ยังกลับไปทำงานช่วงบ่ายได้ทัน
รถติดไฟแดงอีกแล้ว ท่าทางจะติดยาวเสียด้วย แท็กซี่ที่ตามหลัง
ผมมาติดๆ ปราดเข้าเลนซ้าย ก่อนจะแซงหน้าผมไป คนขับหันมา
มองผมแล้วก็ส่ายหน้าเหมือนกับรำคาญผมเต็มประดา ผมหักพวง
มาลัยตาม จากนั้นรถก็ค่อยๆ เขยิบทีละนิดไปตามจังหวะสัญญาน
ไฟ มันพยายามแทรกรถคันอื่นๆ เพื่อที่จะไปอยู่แถวหน้าสุด ผม
ปราดรถเข้าช่องว่างตามไป จังหวะนั้นเลนขวาว่าง ผมเหยียบคันเร่ง
ปาดเข้าขวาแล้วปาดเข้าซ้ายตัดหน้ารถแท็กซี่ไปนิดเดียว เสียงเบรก
ของมันดังสนั่น แต่นาทีนี้ผมไม่สนใจอะไรอีกแล้ว งานนี้มันต้องทำ
ให้รู้สึกกันบ้าง เหลืออีกนิดเดียวผมก็จะถึงที่หมายแล้ว หลังจากนั้น
เอ็งจะไปไหนก็ไปเหอะ
หลุดจากไฟแดง รถของเราทั้งสองคันก็ปราดออกจากสี่แยกพร้อมๆ
กัน ยังไงซะผมก็ไม่ยอมให้มันขึ้นหน้าหรอก เสียงแตรของแท็กซี่ดัง
ไล่หลังมาไม่ขาดระยะ ถึงซะที คราวนี้ - - - จะไปไหนก็ไปเถอะ ผม
เลี้ยวซ้ายเข้าโรงพยาบาล รับบัตรจอดรถจากยามแล้วแล่นเข้าสู่ลาน
จอด มันยังตามมาติดๆ ยังไม่เลิกเหรอวะ ผมคิด เอาก็เอา ที่ล็อค
เกียร์ก็วางอยู่บนเบาะหลัง ผิดนักก็คงได้ฟาดกันมั่งหรอก ผมขับรถ
เข้าที่จอด เปิดและปิดประตูรถอย่างแรงเหมือนไม่กลัวว่ามันจะพัง
แท็กซี่ที่ตามมาก็จอดพร้อมๆ กันกับผม ประตูแท็กซี่ทั้งสี่ด้านเปิด
ผลัวะออกมาทั้งๆ ที่รถยังจอดไม่สนิทด้วยซ้ำ
ในทันใดนั้น ผมได้แต่ยืนตะลึง แขนซึ่งถือที่ล็อกเกียร์เตรียมจะประ
จันบานตกลงมาข้างตัวเหมือนจะหมดแรง ไม่น่าเชื่อ ทุกสิ่งทุกอย่าง
ในรถคันนั้นเต็มไปด้วยเลือด ทั้งบนเบาะ ที่บานประตูด้านใน ไม่เว้น
กระทั่งบนเสื้อของคนขับแท็กซี่ ผู้ชายสูงอายุแต่งตัวมอมแมมคนนึง
ถูกอุ้มอย่างทุลักทุเลลงมาจากรถ เลือดเปรอะอยู่ทั้งบนลำตัวและใบ
หน้าของเขาและบนเนื้อตัวของหญิงสาวทั้งสองคนที่คอยประคองอยู่
เธอทั้งคู่ร้องไห้เสียงดัง โชเฟอร์แท็กซี่ที่ผมคาดว่าคงจะเปิดประตูเข้า
มาลุยกับผมรีบวิ่งเข้าไปช่วยประคองชายสูงอายุ ผมยืนมองจนบุรุษ
พยาบาลวิ่งเข้ามาและนำชายคนนั้นขึ้นรถเข็นพร้อมทั้งปั๊มหัวใจกัน
พัลวัน ตลอดเวลานั้น ผู้หญิงทั้งสองคนเกาะราวรถเข็นไม่ยอมห่าง
ผมได้แต่ยืนงงทำอะไรไม่ถูก คนแก่คนนั้นเขาจะโดนอะไรมาก็เถอะ
ถูกยิง ตกตึก หรือรถชน แกคงจะมีโอกาสรอดแน่ ถ้ามาถึงโรงพยาบาล
ได้เร็วกว่านี้ นี่ถ้าผมไม่แกล้งเขา ลุงแกอาจจะรอด เขาอาจจะมาถึงที่นี่
ซักสิบนาทีก่อนหน้านี้ นั่นก็ยังดี ลุงอาจจะรอด ผมคิด ลุงคงจะรอด
ทำไม - - - ไม่เปิดกระจกมาบอกกูซักคำวะ ผมแช่งชักหักกระดูกคน
ขับแท็กซี่ ในขณะนั้นผมไม่ได้คิดถึงความเลวของตัวเองซักนิด นาทีนั้น
ผมสับสนอยากอ้วก ไม่มีแรงจะพยุงตัวเองไว้ได้ ผมเปิดประตูกลับเข้า
ไปในรถ แว่บนั้นผมเห็นคนขับแท็กซี่เดินเข้ามาหา ช่าง - - - - - -อยาก
จะทำอะไรกูก็ทำ กูไม่มีกะจิตกะใจจะสู้ - - - อีกแล้ว ท่ามกลางความ
ชุลมุนวุ่นวาย ผมได้ยินเสียงคนขับแท็กซี่ดังแว่วเข้ามา มันทำให้ผมรู้สึก
เย็นเยือกไปถึงขั้วหัวใจว่า
"พี่รู้ไม๊ ลุงแกตายแล้ว เพราะพี่นั่นแหละ" !!!!
นั่นเป็นเสียงสุดท้าย ก่อนที่ผมจะซบหน้าลงกับพวงมาลัยและร้องไห้
จะอ่านไหม๊!!!! ...อ่านเหอะนะ ขอร้อง...
