นิพฺพานํ ปรมํ สุขํ นิพพานเป็นสุขอย่างยิ่ง
สุขํ สุปติ พุทฺโธ จ เยน เมฺตตา สุภาวิตา ํ ผู้เจริญเมตตาดีแล้วย่อมหลับและตื่นเป็นสุข
สพฺพตถ ทุกฺขสฺส สุขํ ปหานํ ละเหตุทกุข์ได้เป็นสุขในที่ทั้งปวง
ปาปานํ อกรณ์ สุขํ การไม่ทำชั่ว ให้เกิดสุข
สุขา สทฺธมฺมเทสนา การแสดงธรรมให้เกิดสุข
อโรคฺยปรมา ลาภา ความไม่มีโรค เป็นลาภอย่างยิ่ง
อตีตํ นานฺราคเมยฺย ไม่ควรคำนึงถึงสิ่งที่ล่วงมาแล้ว
อตีตํ นานฺวาคเมยฺย ไม่พึงหวนคนึงถึงอดีต
นปฺปฏิกงฺเข อนาคตํ ไม่พึงวิตกกังวลถึงอนาคต
วิริเยน ทุกฺขมจฺเจติ คนล่วงทุกข์ได้เพราะความเพียร
ธมฺเม ฐิตา เย น กโรนฺติ ปาปกํ ผู้ตั้งอยู่ในธรรม ย่อมไม่ทำบาป
ธมฺโม สุจิณฺโณ สุขมาวหาติ ธรรมที่ประพฤติดีแล้ว นำสุขมาให้
ปมาโท มจฺจุโน ปทํ ความประมาทเป็นทางแห่งความตาย
ยถาวาที ตถาการี พูดอย่างใด ทำอย่างนั้น
สจฺ จํ เว อมตา วาจา คำสัตย์แลเป็นวาจาไม่ตาย
กุทฺโธ ธมฺมํ น ปสฺสติ ผู้โกรธ ย่อมไม่เห็นธรรม
ทุกขํ สยติ โกธโน คนมักโกรธ ย่อมอยู่เป็นทุกข์
รกฺเขยฺย อตฺตโน สาธุ ํ ลวณํ โลณตํ ยถา พึงรักษาความดีของตนไว้ ดังเกลือรักษาความเค็ม
วิสุทฺธิ สพฺพเกฺลเสหิ โหติ ทุกฺเขหิ นิพฺพุติ ความหมดจดจากกิเลสทั้งปวง เป็นทางดับทุกข์ทั้งหลาย
มโนปุพงฺคมา ธมฺมา ธรรมทั้งหลายมีจิตนำหน้า
ชิเน กทริยํ ทาเนน พึงชนะคนตระหนี่ด้วยการให้
สจฺเจนาลิกวาทินํ พึงชนะคนพูดปดด้วยคำจริง
สพฺพทานํ ธมฺมทานํ ชินาติ การให้ธรรม ย่อมชนะการให้ทั้งปวง
สุทสฺสํ วชฺชมญฺเญสํ ความผิดของผู้อื่นเห็นได้ง่าย
อตฺตโน ปนา ทุทฺทสํ ความผิดของตน มองเห็นได้ยาก
ทุกฺขา ชาติ ปุนปฺปุนํ การเกิดบ่อย ๆ เป็นทุกข์
นตฺถิ ขนฺธสมา ทุกฺขา ทุกข์เสมอด้วยขันธ์ไม่มี
สงฺขารา ปรามา ทุกฺขา สังขาร เป็นทุกข์อย่างยิ่ง
พุทธสุภาษิต (คุณรู้จักดีแค่ไหน)
