ขอมาตั้งเป็นกระทู้ใหม่นี่เลยแล้วกัน

ก็ขอบคุณทุกๆคนมากค่ะที่เป็นห่วง ตอนนี้กวางยังร่าเริงได้อยู่ในระดับหนึ่ง ก็ดีกว่าเมื่อวานนิดนึงอะค่ะ แต่อาการหลักๆ หงุดหงิด เบื่อ ซึม ยังมีอยู่ มันเหมือนว่าเป็นเรื่องของยาไปแล้วอะค่ะ กวางก็ไม่รู้จะบอกอะไรยังไง เพราะกวางไม่รู้ว่ากวางจะทำยังไงให้ควบคุมอะไรๆได้ด้วยตัวเองน่ะค่ะ

แต่ขอบคุณจริงๆนะคะ อย่างน้อยกวางก็ได้รู้ว่า กวางไม่ได้อยู่คนเดียว ถึงแม้ว่ามันยังซึมกระทืออยู่ไม่ยอมหายก็เหอะ

อ้อ เบอร์กวาง 063022394 ค่ะ รบกวนด้วยนะคะ ขอบคุณมากค่ะ

โดย: กวางป่า   วันที่: 29 Nov 2005 - 14:45

 ความคิดเห็นที่: 1 / 37 : 153693

โดย: กวางป่า

ลืมเรื่องเรียนไปเลยเรา - --*

เรื่องเรียนกวางนี่ กวางไม่รู้ว่ากวางไหวรึเปล่า เพราะถ้ายังไม่สบายอยู่อย่างงี้มันก็น่าให้คิดอยู่ เพราะเรียนนี่มันหนักมากจริงๆแหละ อยากเรียนให้มันจบๆไป แต่แค่เข้าห้องเลกเชอร์ยังทำไม่ได้นี่มันน่าโดนบ้องหู แต่มันทำม่ายได้จริงๆนะ มันอึดอัด ทรมาน มือก้อสั่นๆ น้ำตาน้ำมูกไหลไม่หยุดอีก เปงบร้าไรม่ายรุเหมือนกัน รู้แต่ว่าพึ่งปรับยามาแค่นั้น ตอนนี้เลยคิดว่า ตัวกวางเป็นผลของยาไปแล้วครึ่งนึง อีกกึ่งนึงคือการตัดสินใจ การกระทำ ที่เหลือก็สิ่งแวดล้อม

กับวิชาสัตวแพทย์ หนักมั้ย หนักอิ๊บอ๋ายเลยค่ะ หนักวิชา หนักอาจารย์ที่กดดันด้วย เพราะอาจารย์คนนี้เคยพูดๆกับกวาง ทำนองว่าให้คิดเรื่องไปเรียนอย่างอื่นไว้อะค่ะ เค้าบอกว่าเค้าเคยเห็นเคสอย่างกวางแล้ว ไม่น่ารอด (เอากันตรงๆงี้เลย) ตั้งแต่นั้นก็ไม่ได้ปรึกษาเค้าอีกเลย (เพราะพี่ที่ทำงานที่คณะ กับอาจารย์บางคน ก็มีลาออกกันเพราะอาจารย์ท่านนี้) ก็ไม่คิดอะไรมาก แต่ไปๆมาๆ มันเหมือนกับว่า ที่เค้าพูดมันเริ่มมีมาให้เห็น เพราะอาการกวางมันหนักขึ้น เรื่องเรียนก็หนักขึ้นด้วย แล้วจะหนักกว่านี้อีกไปเรื่อยๆ ยันจบอะแหละ เพราะเค้าม่ายปล่อยจบทั้งที่ยังเป็นแบบนี้แน่ๆ ก็เลยหนักใจมั่กๆ

อ๋อย ไม่รู้จะพิมพ์อะไรแล้ว กวางว่า กวางขอคุยโทรสับแบบยาวๆแล้วกันค่ะ ยิงมาก็ได้ เด๋วกวางโทรกลับอะ เรื่องมานยาววววว อะค่ะ

 ความคิดเห็นที่: 2 / 37 : 153695

โดย: เล็กจัง

อาจารย์ชื่อไรครับ อยู่ไหนครับ เด๋วจะไปตบกะโหลกให้ หนอยเป็นถึง ครู บา อาจารย์ พูดงี๊ได้ไงฟะ...
จริงๆแล้ว ครูแบบนี้ผมนึกว่าผมเจอคนเดียวซะอีก สมัยเรียนบัญชีตัว 1 (ปี 31 อิๆๆๆ เดาเอาเองว่าแก่หรือเปล่า ) อาจารย์ท่านนหึ่งก็สอนๆไปเสร็จสักพักก็หันมาถามกลับมาว่า " มีใครไม่เข้าใจบ้างคะ" เพื่อนผมคนหนึ่งซึ่งอยู่แถวหน้าก็เลยยกมือขึ้น รู้สึกจะมีประมาณ 2 คน ( เพราะมันมองไม่เห็นคนข้างหลังว่ายกหรือเปล่า แต่ภายหลังเพื่อนทุกคนลงความเห็นว่าไม่เข้าใจกันเกือบหมด เพียงแต่ไม่มีใครกล้ายก)
เท่านั้นแหละครับ อาจารย์ท่านนั้นก็หันมาตวาดพวกที่ยกมือว่า " นักศึกษาเรียนไง ถึงได้โง่บัดซบอย่างนี้ ดูสิคะ คนอื่นเข้ายังเข้าใจกันหมด มีคุณ 2 คนเนี่ยที่ไม่เข้าใจ" (ย้ำนะครับว่า "โง่บัดซบ" จริงๆ.......หลังจากนั้นก็ไม่มีใครกล้า..ไม่เข้าใจอีกเลย ..ตะแลม ตะแลม ตะแลม .......ๆๆๆๆๆ.....สู้เขานะ ทาเคชิ

 ความคิดเห็นที่: 3 / 37 : 153710

โดย: กระเจียว

ร่า(น)เริงเข้าใว้นะจ๊ะน้องกวางป่า(เถื่อน) เหงาๆกรี๊งกร๊างหากระเจียวได้นะค้า

จุ๊บส์...จุ๊บส์...

 ความคิดเห็นที่: 4 / 37 : 153727

โดย: Nuay@Protege

พี่กวาง..

เรื่องของอาการป่วยนี่ ก็รักษาไปตามขั้นตอน ปรับยาให้เข้ากับตัวเราได้ดีที่สุดไปเรื่อยๆ แหละนะ..

ส่วนเรื่องหลักคือการเรียน ยังไงพี่ก็จบ เชื่อเหอะ เรียนมาหนักขนาดนี้ ฟิตอ่านหนังสือมากขนาดนี้ อย่าไปสนใจคำพูดคนรอบข้างมาก ถ้าลดการกังวลเรื่องป่วย กับเรื่องว่ายามีอิทธิพลเหนือตัวเองได้แล้ว ตั้งใจว่าจะทำหน้าที่การเรียนของตัวเองให้ดีที่สุด เพราะนั่นเป็นสิ่งหลักที่เราต้องรับผิดชอบมากที่สุดในเวลานี้ ลุกขึ้นสู้กับมัน ลองดูนะครับ

อยู่กับตัวเองนี่แหละ ไม่มีอะไรมาทำอะไรเราได้หรอก ตัวของเรา ใจของเรา ไม่แพ้ฤทธิ์ยาหรอกพี่ นะ นะ สู้โว้ยยยย!

 ความคิดเห็นที่: 5 / 37 : 153746

โดย: ทวีรัฐ

อยากจะส่งเพลงนี้ให้กวางนะ แต่ มัน 3.6 MB แน่ะดูเนื้อเอาละกัน


เพลง..ถนนสายแสงตะวัน


..บ่อยครั้งที่ฉันเคว้งคว้างเดินไปท่ามกลางผู้คน..สั่งให้ขา 2 เท้านั้นก้าวไปอย่างเหนื่อยล้า...
มีแต่ความคิดท้อแท้ในใจกับเกมส์ชีวิตและโชคชะตา..กับปัญหาที่ฉันไม่คิดจะสู้ต่อไป....

...แต่ฉันบังเอิญมองไปได้เจอภาพชายผู้นึง...ที่วันนี้สองขา ของเขาโดนตัดขาดหาย...
ชายหนุ่มคนนั้นเขาใช้ขาเทียมปรับแต่งชีวิตของเขาให้ก้าวไป และยังคงมีแววประกายในตาคู่นั้น..

กลับทำให้ฉันค้นพบ ว่าฉันไม่ได้อ้างว้างเดียวดายต่อไป ยังมีผู้คนมากมายที่เขาต้องดิ้นรนยิ่งกว่าฉัน..
และความหวังที่พวกเขามี มันเหมือนแสงของตะวัน ที่จะเป็นแรงใจ ให้ฉันยังคงก้าวไป.....

ชายชราคนนึงนั่งลงที่ตรงข้างทาง หยิบเอาของไร้ค่าเสื้อผ้าเก่าๆมาขาย..
ภาพเด็กผู้หญิงน้อยๆคนนึงหยุดยืนข้างรถร้องขายมาลัย..ซ่อนความหวังน้อยๆนั้นไว้ใต้เงาหมอกควัน...

ทุกๆครั้งที่เสียงหัวใจอ่อนลงทุกที ที่ถนนสายนี้นัดฉันมาบอกความหมาย...
ภาพจากถนนสายแสงตะวัน บอกเล่าให้ฉันเห็นโลกที่เป็นไป ช่วยหล่อเลี้ยงชีวิตฉันไว้ไม่ให้หมดหวัง..

บอกให้ฉันรู้ ว่าฉันยังคงมีหวัง..และวันนี้ฉันพร้อม จะลุกขึ้นสู้อีกครั้ง...

หวังว่าคงบอกอะไรกับกวางได้บ้างนะจ๊ะ

 ความคิดเห็นที่: 6 / 37 : 153751

โดย: Jerry

ทุกๆคนต่างก้อมีปัญหาของตัวเองครับ อย่างผมก็กำลังจะขึ้นเขียงอยู่แล้ว ส่งมอบงานให้ลูกค้าไม่ทัน และมันก้อมีผลกระทบกับหลายๆฝ่ายด้วย แต่เกิดเป็นคน มันต้องเงยหน้ายอมรับความจริงครับ ผมไม่หลอกตัวเองหรอกว่าเพราะเหตุนู้นเหตุนี้ทำให้เกิดปัญหา แต่ปัญหาเกิดจากตัวผมเองที่ไม่จริงจังกับงานนี้ให้มันดี เลยเกิดปัญหาจนได้
คิดว่าปัญหาทุกอย่างมันทีทางออกครับ แต่จะออกแบบไหนแค่นั้นแหล่ะ (ออกจากงานเป็นต้น ) จะเลวร้ายแค่ไหน สุดท้ายก้อต้องมีทางออก สวยไม่สวยไม่รู้ รู้แต่ว่าเมื่อเกิดปัญหาแล้ว ผมก็ต้องก้มหน้าก้มตาแก้ปัญหาสุดความสามารถทั้งหมดที่มี หันหน้าให้ปัญหามันมากระแทกหน้าเราตรงๆเนี่ยแหล่ะ ไม่หล่งไม่หลบมันหรอก ใครจะด่าจะว่าจะโกรธช่าง ไม่แคร์ เพียงแต่ให้คนอื่นได้รู้ว่า กรูรับผิดชอบเต็มที่แล้ว
ถ้าทำเต็มที่แล้วสุดๆแล้ว ไม่ดีก็ช่างมัน เพราะเราทำดีที่สุดแล้ว

สู้โว้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยยย!

 ความคิดเห็นที่: 7 / 37 : 153755

โดย: wave

ว้ามาช้าอีกแล้วยังไงก้อแอบมาให้กำลังใจนะสู้เข้าไว้เข้มแข็งเข้าไว้เวลาก้อจะทำให้เราดีขึ้นเหงาๆโทรมาคุยได้นะครับ
น้องเวฟจ้า 012868691

 ความคิดเห็นที่: 8 / 37 : 153794

โดย: O-Omega

เนยพูดถอก

พยายามเข้ากวาง
จาเอาใจช่วย

 ความคิดเห็นที่: 9 / 37 : 153800

โดย: ~!GunGGinG!~

มีไรกะโทรมานะจ้ะ สาวน้อย

 ความคิดเห็นที่: 10 / 37 : 153813

โดย: อ้อน

สู้ ๆ ค่ะ

อย่ายอมแพ้นะคะ


พี่เอาใจช่วยอ่ะคะ

 ความคิดเห็นที่: 11 / 37 : 153821

โดย: โยโย่

ปล่อยวางแล้วอย่าสนใจคนอื่นหรือรอบข้างเลยนะจ๊ะ สนใจตัวเองดูแลตัวเองเถอะจ๊ะ
ทุกอย่างแค่เราทำให้ดีที่สุดที่เราทำได้ก็พอแล้ว ทานยาตามที่หมอสั่งด้วยล่ะ แล้วพักผ่อนเยอะๆ เที่ยวกับเพื่อนๆบ้างก็ดีจะได้เฮ ได้ฮา กัน

 ความคิดเห็นที่: 12 / 37 : 153826

โดย: The_Poom

ผมเพิ่งได้อ่านกระทู้ที่แล้วของพี่กวาง
ผมเข้าใจดีครับ อาการแบบนี้ คนใกล้ตัวของผมคนนึงก็มีอาการทางประสาทเหมือนกัน แต่เป็นแบบว่าคิดมากๆๆๆๆ หมอเค้าเรียกโรค Hyper ..... อะไรสักอย่าง (แบบว่าคิดมากไปซะทุกเรื่อง ห้ามตัวเองไม่ให้คิดไม่ได้ จนเป็นคนเครียดจัดและมีอาการผิดปกติเวลาเครียดจนทนไม่ไหว) กินยายังไงก็ไม่หายน่ะครับ
แต่ก็ไม่ใช่ทุกคนเสมอไปที่ไม่หายนะครับ ของยังงี้มันขึ้นกับหลายอย่างหลายปัจจัยด้วยนะครับ
ยังไงซะเราก็ต้องพยายามรักษาตัวเองด้วยตัวเราเองด้วยนะครับ อย่าท้อแท้ครับ คิดเสมอว่า ไม่มีอะไรที่คนเราทำไม่ได้ และก็คอยไปหาหมอกินยาด้วยนะครับ ยาส่วนใหญ่จะเป็นยาที่คอยปรับสารในร่างกาย เอาใจช่วยนะครับพี่กวาง คิดหาทางแก้ดีกว่าอย่าคิดเพื่อตัดพ้อตัวเองหรืออย่าคิดว่าทำไมถึงต้องเป็นอย่างนั้น มันเกิดขึ้นแล้ว เอาเวลานั่งคิดตรงนี้ไปหาอะไรที่เราชอบทำดูดีกว่า และเพื่อนนี่แหละสำคัญที่สุดเลยครับ (ถ้ามีเพื่อนที่ดี) ไปเที่ยว ปลดปล่อย ใช้ชีวิตแบบสบายๆเหมือนชาร์จแบตใหม่ ออกกำลังกายบ่อยๆ <<< สำคัญ สู้ๆครับ

 ความคิดเห็นที่: 13 / 37 : 153827

โดย: Niceguy_C

สู้ๆจ้า คนในนี้ยังเป็นกำลังใจให้

กำลังเครียดเรื่องงานเหมือนกันเนี่ย ยังไม่รู้จะเป็นไงเลย

 ความคิดเห็นที่: 14 / 37 : 153836

โดย: i_kon

เจ้ากวาง..

พักผ่อนเยอะๆ ดูหนัง ทีวี ฯลฯ นะ

เป็นกำลังใจให้ๆๆๆๆ เยอะๆๆ เรย..

 ความคิดเห็นที่: 15 / 37 : 153840

โดย: Aodxygen

สู้ต่อไปนะคร๊าบ ขอเป็นกำลังจายห้ายด้วยคนเน้อ คร๊าบบบบบ

 ความคิดเห็นที่: 16 / 37 : 153863

โดย: เด็กบ้าน...ค่ะ

น้องกวางคะ...
พี่ก้ไม่เคยคุยกะน้องอะนะ..แต่เท่าที่อ่าน อยากบอกว่ายังดีนะที่ไอ้ชีวิตอีกครึ่งนึงน่ะขึ้นอยู่กับการตัดสินใจและกับควบคุมของน้องเอง....แล้วทำไมจะไม่ทำมันให้ดีล่ะคะ พี่มีเพื่อนที่อาการคล้ายๆอย่างนี้นะ ก็จบบัญชีจุฬามาได้..เกียรตินิยมอันดับ 2 ด้วยสิ

สู้ๆนะคะ...เคยมีคนบอกพี่ว่าสิ่งที่เกิดขึ้นแล้ว ทุกอย่างดีเสมอ...ลองหาข้อดีของมัน เรียนรู้และอยู่กะมัน ให้เรามีความสุขที่สุดแล้วกันนะคะ
เรื่องเรียนก็..ทำมันให้ดีที่สุดเท่าที่เราจะพอทำได้โดยไม่อึดอัดก็พอ...เกรดดีหรือแย่ จบช้าหรือเร็วไม่สำคัญเท่ากับเรียนอย่างมีความสุขหรอกค่ะ

เป็นกำลังใจใหอีกคนนะ

 ความคิดเห็นที่: 17 / 37 : 153870

โดย: เต่าฟ้า

สู้ๆนะน้องหมอ

 ความคิดเห็นที่: 18 / 37 : 153872

โดย: นังโรลออน

แบบว่ามะรุว่าจะปลอบยังไงหนะ
เพราะว่าคนอื่นเค้าก็พูดไปกันหมดแล้ว
แต่ยังไงๆอย่างที่ว่าๆกันไว้
ทุกสิ่งทุกอย่างมันขึ้นอยู่กับการตัดสินใจของเราเอง
อาการทางประสาทต่างๆมันเกิดขึ้นจากตัวเราเอง
ถ้าเราไม่ไปคิดก่อมันขึ้นมามันก็ไม่มีปัญหาอะไร
อย่างคำที่ว่า"โรคร้ายมันมาจากจิตใจของเรา"
ตั้มว่านั่นมันน่าจะเป็นปัญหามากกว่า
เพราะฉะนั้นลองสงบจิตใจแล้วลองอ่านหนังสือธรรมะดูบ้าง
อ่านผ่านๆไม่ต้องคิดอะไรหรอก ลองนั่งสมาธิให้ใจสงบดู
อะไรๆมันก็จะดีขึ้นเอง "จงทำให้ใจตัวเองเข้มแข็งเข้าไว้"
แล้วเรื่องร้ายๆมันก็จะผ่านไปกับสายลมเอง
ไม่มีใครไม่เคยเจอกำแพงที่สูงชัน
แต่พอเราข้ามมันไปแล้วเราจะเห็นว่ามันก็เป็นเพียงแค่กำแพงเล็กๆเท่านั้น
ขอให้จงอดทนและเข้มแข็งมีกำลังใจที่ดีที่จะยืนและสู้กับสิ่งที่เจอ
และมันก็จะผ่านพ้นไปได้ในสักวัน(และขอให้มันเป็นสักวันที่ใกล้ๆนี้)
มีปัญหาหรือว่าหนักใจก็โทรคุยกันได้นะ เป็นกำลังใจให้จ้า
01-848-8903 ตั้ม

 ความคิดเห็นที่: 19 / 37 : 153894

โดย: ManualMan

มีไรก็ไม่ต้องโทรมานะแฟนดุ อิ อิ (จะเครียดหนักกว่าเดิมมั้ยเนี่ย เล่นไม่ดูเลยกรู)

เอาน่ากำลังใจเปี่ยมล้นขนาดนี้ยากแค่ไหนก็ ฝ่าฟันไปได้อยู่แล้น สู้ สู้

 ความคิดเห็นที่: 20 / 37 : 153903

โดย: A-MT

ลองไปหาที่เงียบๆ อยู่ซักวันสองวัน (ในวัดก็ดีนะ ไปทำสมาธิอะไรอย่างเนี๊ย)

อาจจะทำให้อะไรดีขึ้น ไม่ลองก็ไม่รู้ใช่ป่ะ อย่ายอมแพ้นะจ๊ะ