ท้อได้...แต่อย่าถอยนะครับ...
ผมทำงานด้านการขาย(และการบริการ)...ในวงการเรียกว่าเซลล์...
..เป้าหมายการขายเพิ่มให้ทุกเดือน..เคยถามหัวหน้าว่า..
สภาวะตลาดขนาดนี้จะเอายอดมาจากไหน...ลดเป้าผมลงหน่อยเถอะ....
...หัวหน้าผมตอบมาสั้นๆว่า... (ไม่มีทาง) 555 556789 ..
เป็นไปไม่ได้หรอกที่คุณจะได้ 100 % ทุกๆเดือน บริษัทต้องมีการเติบโต....
ฉะนั้นเปลี่ยนไปคุยเรื่องอื่นเถอะ..เช่น..อยากให้หัวหน้าช่วยอะไรยกเว้นเรื่องเป้า..
...ค่าคอมมิชชั่นจะหายไปบ้างไม่เป็นไร..แค่หัวหน้าพาไปเลี้ยงข้าวทุกอาทิตย์ก็พอ..หุหุ..
เคยทำงานแบบเหนื่อยสุดๆไหมครับ?
พอดีว่าวันนี้ ไปทำงานตอนเช้า ด้วยอารมณ์เหนื่อยๆ แล้วก็โหมงานทั้งวันตั้งแต่งานเข้า 10.30 ถึงโต๊ะปุ๊บ ทำเลยยาวมาเที่ยง ไปซื้อหมวกกันน๊อคกับเพื่อน กลับมาทำงานต่อ ๆ ๆ ๆ ๆ จนเย็น 18.00 ว่าจะพักสมมองนิดหน่อย ก็มีคนมาตามงานอีก ก็ทำๆๆๆๆ หัวหน้าเรียกไปคุย ว่าทำไม งานผมถึงช้าและผิดผลาด ผมก็อธิบายว่าเพราะอะไร โดยมี รองหัวหน้าคอยแนะนำอย่างว่าควรทำอย่างโน้นอย่างนี้ ซึ่งเป็นสิ่งที่ผมทำอยู่จนเป็นกิจวัต แล้ว ซึ่งผมก็อธิบายให้หัวหน้าใหญ่ฟังเลย เขาก็เข้าใจนะ เพราะมันไม่ใช่ความผิดผมเลย (ไม่ได้เข้าข้างตัวเองนะครับ เพราะที่งานช้าและผิด มาจากส่วนอื่นทั้งนั้น เพราะผมมีหน้าที่แค่รวบรวมเอง คนอื่นไม่ส่งมาผมก็ทำงานต่อไม่ได้) ก็เคลียร์ๆ กับหัวหน้าไป ได้ข้อสรุปคือ อาทิตย์หน้าต้องเสร็จ ผมก็ต้องเดือดร้อนไปหาน้องคนนึงมาช่วย ที่จริงก็ทีมเดียวกันแหละครับเป็นน้องใหม่ที่ผมให้มาช่วยเพื่อนอีกคนที่ทำอีกหน้าที่นึงไม่ค่อยอยากใช้เค้าเท่าไหร่ เกรงใจครับ แต่ก็ต้องใช้ ท้าวความนิดนึงว่า แผนกผมคือ MKT มาเก็ตติ้งนั่นเอง แต่ไม่เหมือนที่อื่นมั้งเพราะงานของพวกผมเยอะเกิน MKT ซะอีก เมื่อก่อนหัวหน้าเก่ารับผมเข้ามาเพื่อ คิดงาน ผลิต โฆษณาวิทยุ ทำ VTR (ถ่ายเอง ตัดเอง คิดบทกันเอง) จัดรายการวิทยุออนไลน์ภายในบริษัท เหมือนเวลาไปเดินโลตัสหน่ะครับแต่เป็นรายการสดจริงๆ และ ทำกิจกรรมส่งเสริมการขายต่างๆ ออกบูธ เซ็ตบูธคิดกระทั้ง ในงาน งาน นึงต้องชื่ออะไร แจกรางวัลอะไร งบเท่าไหร่ ผมชอบและสนุกกับมันมาก ส่วนงานของผมดูแลกัน 3 คน และมีทีมงานแยกส่วนอื่นๆรวมๆแล้วแผนกผมประมาณ เกือบๆ 18-19 คนรวมฝ่ายศิลป์ แต่แล้วก้เกิดผลิกผัน บอสใหญ่สุดผุดโปรเจคมาให้ พวกผมก็สนุกกับมันมากและหนื่อยแบบที่เรียกว่าตายกรุก็จะยอมทำให้เสร็จว่ะ งานแรกประสบความสำเร็จอย่างมากชนิดที่ บอสทุกๆคนชอบทั้งหมดและเกินความคาดหมายที่เขาตั้งไว้มากๆ แลวทั้งหมดก็ผลิกจากหน้ามือเป็นหลัง 
เพราะแผนกอื่นๆและหัวหน้าแผนกอื่นๆ เข้ามา มะรุมมะตุ้มช่วยโปรเจคที่พวกผมทำมันไว้ดีมากโดยมาช่วยคิด(คือกรูจะเอาแบบนั้นแบบนี้จนพวกผมแทบไม่ต้องคิดอะไร) ผลคือ เลวลงจนต้องเลิกในที่สุด และเพื่อนๆผม ก็ลาออกพร้อมๆกันเวลาไล่เลี่ยกันถึง 10 คน จนตอนนี้ คนรวมๆของแผนกผมเหลือแค่ ฝ่ายศิลป์ 5 คน และพวกผมอีก 3 คน เป็น 8 รับน้องใหม่มา 1 คนเพื่อช่วย แต่.......งานของคนที่ออกไปทั้งหมด 10 คนนั้น อยู่ที่พวกผม 3 คนทั้งหมด กลายเป็นว่า 1 ปีที่ผ่านมาพวกผมต้องทำในสิ่งที่ไม่เคยทำและไม่ชอบเลยกัน แต่ฝืนทำกันมาโดยตลอด 1 ปี มันหนักและเหนื่อยมาก จากคนที่คอยคิดและทำแต่ในเรื่องสนุกๆมันส์ๆ ตอนนี้ผมมีหน้าที่ ตามเอกสารเรียกเก็บต่างๆ รวบรวมมันและใส่ในระบบ ดูโปรโมชั่นในEvent ต่างๆ คิดงานยังคิดอยู่ แผนกผมต้องมาคอยแก้ปัญหาต่างๆที่แผนกอื่นคิดไม่ออก ทำไม่ได้ ด้วยคนแค่ 2-3 คน วันนนี้ผมขี่มอไซด์กลับบ้านมาอ้วกแตกครับ ปวกหัวมากๆๆๆๆ ตั้งแต่ที่ทำงาน ขี่มอไซด์มาแบบ ตุปั๋ดตุเป๋ ถึงบ้านได้ไงเนี่ยกรู กะว่ากลับมากินยาแล้วนอนเลย ปรากฎว่าต้องกินอะไรก่อนเพราะยามันกัดกระเพราะ กินข้าวได้ 2 คำ ก็เรียบร้อย สิ้นสภาพมาก นี่ก็นอนเพิ่งตื่นครับ ผมได้คุยกับพี่คนนึงที่ออกไปแล้วเล่าให้ฝัง คำเดียวที่พี่เขาบอกมาคือ อยู่เพื่ออะไรถ้าคิดว่าจะดีขึ้นกว่าเดิมไม่มีทางเพราะที่ที่เราฝืนอยู่ยังไงมันก็ไม่มีทางดีขึ้น พี่คนนี้เคยทำงานกับผมนั่งข้างผม แต่ออกไปนานแล้ว ไปเป็นสาวชาวไร่ อ่านหนังสือธรรมะ 
) 
โปรดใช้วิจารณญาณและความถนัดครับ
เกียร์บัน
โถๆๆๆพ่อคนอายุน้อย
