เมื่อวานตอนเย็นอากาศดี ลมโชยไม่มียุง เลยให้เด็กๆ เปลี่ยนบรรยากาศกินข้าวนอกบ้านกัน จัดแจงเปิดไฟโรงรถ เอาจานข้าวเอาข้าวใส่จาน เรียกมาพร้อมหน้าพร้อมตาเตรียมกิน เพราะปกติจะให้รอ กินพร้อมกัน
ขณะรออยู่นั้น เหตุการณ์ไม่คาดฝันก็เกิดขึ้นมีสี่งมีชีวิต 2 ชีวิตวิ่งไล่กันมาด้วยความเร็วสูงผ่านเข้ามากลางวงข้าว ชีวิตแรกคือ คุณปีเตอร์ (แมงฉาบ) ชีวิตถัดมาคือ คุณมิกกี้ (อิหนู) พอทั้งสองชีวิตไล่กันมาอยู่ตรงกลางวงล้อมขันโตก ก็หยุดกึ๊กกลางวงพอดี (ก็คงจะงงนั่นแหละ) จริงครับ งง.. งงกันทั้ง 6 ชีวิต ทั้ง 3 หมา 2 ประหลาด กระทั้ง 1 คน ก็งงกะเขาด้วย...
ท่ามกลางความงุนงงงนั้น
3 หมา : ตัวไรฟระเนี่ย เอ๊ะ..หรือพอชวนมากินข้าวพร้อมเรา
1 หนู : เวร...แล้วกรูจะรอดกันมั๊ย กะลังจะได้เจี๊ย แมงฉาบกระทะร้อนอยู่แระ
1 แมงฉาบ : (....เงียบ นิ่ง อึ้ง คิดไรไม่ออก ณ.วินาทีนี้) ช่าย..ซี้กรูมันห่วงโซ่ล่างสุดนี่
1 คน : แสยะ....ยิ้ม เออ ... มรึง 2 ตัวไม่รอดแน่
พอได้สติ 2 ประหลาดก็เตรียม (จะ) วิ่งหนีในทันทีอย่างไม่คิดชีวิต
แต่...อนิจจา ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว หากท่านอยู่ไม่ถูกที่ ตรีนขวาไอ้บู้ พุ่งทยานด้วยความเร็วสูงเป้าหมายพิกัดหนึ่งใน 2 ปรหลาด อิหนู นั่นเอง
แอ๊บบบบ... จี๊ดดดดดดดดด.....ดดด นั่นคือเสียงสุดท้ายที่ได้ยินจาก หนูน้อยผู้โชคร้าย ส่วนอีเด็กศิษย์จับหนูของพ่อบู้ เห็นพ่อบู้ทำอย่างนั้น ไม่ยอมน้อยหน้า กระโดดตัวลอยเข้าจู่โจมทันทีเช่นกัน ...
แต่โน่นแทนที่จะมาจับหนูกะพ่อบู้ เปล่าเลย.....วิ่งไปใส่คุณปีเตอร์ และแล้ว.....โครม.....ม เสียงดังมากกกจะเสียงอะไรซะอีกล่ะ อีเด็กหัวชนประตูรั้วแทบระเบิด เพราะพี่ปีเตอร์อาศัยความเก๋าเกมส์วิ่งลอดประตูรั้วบ้านออกไปแล้ว ด้วยความแค้นที่ฝั่งแน่น อีเด็กเห่าลั่นบ้าน พร้อมตะกุยประตูสุดชีวิต (5555555 กร๊ากกกกกกก พ่อมันแอบหัวเราะอย่างเมามัน สงสารก็สงสาร ขำก็ขำ แต่ขำมันมากกว่า ช่วยไม่ได้นะลูกเด๋วพ่อขอหัวเราะให้จบก่อนค่อยไปช่วย)
ส่วนป้าโมคนสวยของเรา หันไปดูอีกทีหล่อนโดดดึ๋ง ขึ้นไปอยู่บนแท่นที่นั่งหน้าบ้านยืนสังเกตุการณ์อยู่ตั้งแต่มะไหร่ก็ไม่รู้ ก็คงด้วยนิสัยคุณนายของหล่อนนั่นแหละ อี๊....ทำไรกันพวกนี้ โสโครกกก โมรับไม่ได้ฮ้าาาาาา
สรุป...ได้เปลี่ยนบรรยากาศกินข้าวกันจริงๆ เปลี่ยนจากความ "หิว" มาเป็น "โหด" "มัน" "ฮา" แทน 5555
ป.ล. หลังจากคุณมิกกี้สิ้นลม อีพ่อบู้ก็นั่งเฝ้าเขี่ยๆ อยู่ครึ่งชั่วโมงได้มั๊ง กว่าจะยอมมากินข้าว
ป.ล. อีกที จนเช้านี่ อีเด็กก็ยังไม่หายแค้นพี่ปีเตอร์ ยังคงไป ดมๆ หาๆ แถวริมรั้วเมื่อคืนอยู่ คงจะแค้นอ่ะนะ หนีไปต่อหน้าต่อตา แถมเจ็บหัวอีก 555
ป.ล. ที่ 3 เด็กๆ ในที่นี้หมายถึง หมาเด้นทั้ง 3 ตัวที่บ้านผมนะครับ มี กระบวย(บู้) น้ำพริก(อีเด็ก) โมจิ(ป้าโม) ต้องบอกก่อนเด๋วจะงงกัน
.
.
.
เหตุสลดเมื่อวานเย็น
